Διακοπή από αύριο Τρίτη 1η Ιουνίου στην επί πιστώσει χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ, ανακοίνωσε ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής. Στην ανακοίνωσή του, μεταξύ άλλων, το προεδρείο του συλλόγου τονίζει:
«Από το 20% των μελών μας που προσέφυγαν σε δανεισμό από την τράπεζα τον Φεβρουάριο, φθάσαμε σήμερα στο 37%. Αδυνατούμε πλέον να πιστώνουμε το δημόσιο, όταν καλούμεθα σήμερα να πληρώσουμε φόρους, για εισοδήματα που δεν έχουμε εισπράξει ακόμη και αφορούν το 2009.
Αδυνατούμε πλέον να πληρώνουμε ΦΠΑ τον οποίο δεν έχουμε εισπράξει και αν δεν πληρώσουμε δεν θα μας χορηγηθεί φορολογική ενημερότητα για την λειτουργία του φαρμακείου.
Κατανοούμε το πρόβλημα των ασφαλισμένων, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι σήμερα, αυτοί οι οποίοι τους παρείχαν τα φάρμακα με δικές τους οικονομικές αιμορραγίες ήταν οι φαρμακοποιοί».
Ε, όχι κ. Ξενογιαννακοπούλου, τα καλά του Αβραμόπουλου αρχίσατε κι εσείς; Δεν φτάνουν οι μειώσεις μισθών και οι περικοπές των δώρων, τώρα θα πληρώνουμε και τα φάρμακα από την τρύπια τσέπη μας; Οχτώ μήνες μετά τις εκλογές και τίποτα δεν άλλαξε στο Υπουργείο Υγείας; Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή της ΝΔ, που και πάλι φαρμακοποιοί και γιατροί έκαναν εμπάργκο στις παροχές των ασφαλισμένων του δημοσίου. Και τότε είχαμε πεί όλοι: η δεξιά είναι στην εξουσία, ιδέα δεν έχει από κοινωνική πολιτική, ούτε τη νοιάζει αν ο εργαζόμενος ή ο συνταξιούχος του δημοσίου έχει να καλύψει τις ιατροφαρμακευτικές του δαπάνες, αλλά για εσάς τι να πω; Αν δεν δύναται το κράτος να πληρώσει τις δαπάνες των ασφαλισμένων του δημοσίου που έχουν κρατήσεις για περίθαλψη 400 & 500 Ευρώ το μήνα, δεν πειράζει, μας δίνετε τα ποσά αυτά στο χέρι και είμαστε εντάξει. Είναι όμως άδικο και κοινωνικά ανάλγητο να κρατάτε τα χρήματα και να μην παρέχετε καμιά υπηρεσία υγείας στον υπάλληλο και τον συνταξιούχο, και μάλιστα σε μια εποχή οικονομικής στενότητας για την μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών! Το Υπουργείο Υγείας είναι ο μεγάλος ασθενής και απ' ότι φαίνεται η ολιγωρία του κυβερνητικού έργου στον νευραλγικό τομέα της δημόσιας υγείας δεν είναι μια απλή φήμη των παραπολιτικών στηλών των εφημερίδων, αλλά μια πραγματικότητα που σας βαραίνει ηθικά και πολιτικά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι περιφερόμενοι επαίτες, ούτε αναξιοπαθούντες που ικετεύουν την στοργή και την μεγαλοκαρδία σας. Είναι εργαζόμενοι πολίτες που ζητούν την εφαρμογή του νόμιμου και του αυτονόητου. Μην ακολουθείτε λοιπόν τον ολισθηρό δρόμο Αβραμόπουλου - Καρ-ΑΜΑΝ-λη γιατί ο λαός έχει και μνήμη και κρίση και, ως γνωστόν, ουδείς αναντικατάστατος!
«Από το 20% των μελών μας που προσέφυγαν σε δανεισμό από την τράπεζα τον Φεβρουάριο, φθάσαμε σήμερα στο 37%. Αδυνατούμε πλέον να πιστώνουμε το δημόσιο, όταν καλούμεθα σήμερα να πληρώσουμε φόρους, για εισοδήματα που δεν έχουμε εισπράξει ακόμη και αφορούν το 2009.
Αδυνατούμε πλέον να πληρώνουμε ΦΠΑ τον οποίο δεν έχουμε εισπράξει και αν δεν πληρώσουμε δεν θα μας χορηγηθεί φορολογική ενημερότητα για την λειτουργία του φαρμακείου.
Κατανοούμε το πρόβλημα των ασφαλισμένων, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι σήμερα, αυτοί οι οποίοι τους παρείχαν τα φάρμακα με δικές τους οικονομικές αιμορραγίες ήταν οι φαρμακοποιοί».
Ε, όχι κ. Ξενογιαννακοπούλου, τα καλά του Αβραμόπουλου αρχίσατε κι εσείς; Δεν φτάνουν οι μειώσεις μισθών και οι περικοπές των δώρων, τώρα θα πληρώνουμε και τα φάρμακα από την τρύπια τσέπη μας; Οχτώ μήνες μετά τις εκλογές και τίποτα δεν άλλαξε στο Υπουργείο Υγείας; Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή της ΝΔ, που και πάλι φαρμακοποιοί και γιατροί έκαναν εμπάργκο στις παροχές των ασφαλισμένων του δημοσίου. Και τότε είχαμε πεί όλοι: η δεξιά είναι στην εξουσία, ιδέα δεν έχει από κοινωνική πολιτική, ούτε τη νοιάζει αν ο εργαζόμενος ή ο συνταξιούχος του δημοσίου έχει να καλύψει τις ιατροφαρμακευτικές του δαπάνες, αλλά για εσάς τι να πω; Αν δεν δύναται το κράτος να πληρώσει τις δαπάνες των ασφαλισμένων του δημοσίου που έχουν κρατήσεις για περίθαλψη 400 & 500 Ευρώ το μήνα, δεν πειράζει, μας δίνετε τα ποσά αυτά στο χέρι και είμαστε εντάξει. Είναι όμως άδικο και κοινωνικά ανάλγητο να κρατάτε τα χρήματα και να μην παρέχετε καμιά υπηρεσία υγείας στον υπάλληλο και τον συνταξιούχο, και μάλιστα σε μια εποχή οικονομικής στενότητας για την μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών! Το Υπουργείο Υγείας είναι ο μεγάλος ασθενής και απ' ότι φαίνεται η ολιγωρία του κυβερνητικού έργου στον νευραλγικό τομέα της δημόσιας υγείας δεν είναι μια απλή φήμη των παραπολιτικών στηλών των εφημερίδων, αλλά μια πραγματικότητα που σας βαραίνει ηθικά και πολιτικά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι περιφερόμενοι επαίτες, ούτε αναξιοπαθούντες που ικετεύουν την στοργή και την μεγαλοκαρδία σας. Είναι εργαζόμενοι πολίτες που ζητούν την εφαρμογή του νόμιμου και του αυτονόητου. Μην ακολουθείτε λοιπόν τον ολισθηρό δρόμο Αβραμόπουλου - Καρ-ΑΜΑΝ-λη γιατί ο λαός έχει και μνήμη και κρίση και, ως γνωστόν, ουδείς αναντικατάστατος!
