Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν ηγετικό στέλεχος του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915 και σπούδασε νομικά, που όμως δεν κατάφερε να τελειώσει, γιατί το 1938 φυλακίστηκε για πέντε χρόνια λόγω των πολιτικών του απόψεων. Οργανωμένος στο ΚΚΕ από το 1934, συμμετείχε στην Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ και μετά το τέλος του εμφύλιου κατέφυγε στις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1950 για να αναλάβει την ανασυγκρότηση οργανώσεων του ΚΚΕ, αλλά συνελήφθη στις 20 Δεκεμβρίου του 1950 με την κατηγορία της παράβασης του άρθρου Α.Ν.509, σύμφωνα με το οποίο το ΚΚΕ θεωρούνταν παράνομο. Μετά την αμνηστία όμως που προσέφερε ο πρωθυπουργός Πλαστήρας για να κατευνάσει τη λαϊκή οργή, η δίκη του Μπελογιάννη και των συντρόφων του μετατέθηκε από το στρατοδικείο σε τακτικό δικαστήριο με την κατηγορία της κατασκοπείας. Σε όλη τη διάρκεια της δίκης ο Μπελογιάννης κρατούσε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στα χέρια του, από αυτό πήρε τον χαρακτηρισμό "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο". Παρά τη διεθνή κατακραυγή ο Μπελογιάννης και άλλοι επτά συγκρατούμενοί του εκτελέστηκαν στο Γουδί στις 30/3/1952. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε στην Ελλάδα την περίοδο του Δεξιού παρακράτους, είναι ότι η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του έγινε βεβιασμένα ξημερώματα Κυριακής και με τα φώτα στρατιωτικών οχημάτων, για να μην προλάβουν οι κρατούμενοι να πάρουν χάρη. Τις Κυριακές σε όλο το δυτικό κόσμο οι εκτελέσεις απαγορεύονται. Ούτε οι ναζί δεν εκτελούσαν κρατουμένους τις Κυριακές. Η μορφή του Ν. Μπελογιάννη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς ποιητές, συγγραφείς και άλλους διανοούμενους. Αξιόλογο είναι και το συγγραφικό έργο του Μπελογιάννη, κυρίως μελέτες και δοκίμια, που βρίσκονται στο αρχείο του ΚΚΕ. Έχει, επίσης, γράψει μια σύντομη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το 1998 εκδόθηκε «Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα», που αποτελεί μία έρευνα του Μπελογιάννη σχετικά με την οικονομική ιστορία της Ελλάδας.
