Μήνυμα του Δημήτρη Ανυφαντάκη για το Άγιον Πάσχα

Φίλες, φίλοι

Με αφορμή τον εορτασμό του Αγίου Πάσχα, θα ήθελα να σας μεταφέρω τις θερμότερες ευχές μου για υγεία, πρόοδο και προσωπική και οικογενειακή ευημερία.

Στις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι μας, κοινός μας στόχος πρέπει να είναι η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και η μαζικοποίηση των προσπαθειών μας για να βγει η χώρα μας γρηγορότερα από την κρίση.

Η προάσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα του κράτους και η προστασία των αδύναμων ομάδων του πληθυσμού, είναι αναγκαίο να αποτελέσουν των βασικότερο στόχο της κεντρικής και περιφερειακής διοίκησης, ώστε τα φαινόμενα περιθωριοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού να πάψουν να αποτελούν κίνδυνο για ένα σημαντικό κομμάτι των Ελλήνων πολιτών.

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου πρέπει να μετουσιωθεί σε κοινωνική Ανάσταση και αφετηρία μια συλλογικής – εθνικής προσπάθειας για να βγει η Ελλάδα από το τέλμα της οικονομικής, πολιτικής και θεσμικής οπισθοδρόμησης και παρακμής και να βαδίσει προοδευτικά σε νέους δρόμους ανάπτυξης, δημιουργίας και προοπτικής, μέσα σε ένα ασφαλέστερο διεθνές περιβάλλον, λιγότερο εξαρτώμενο από το κεφάλαιο και τα συμφέροντα των ισχυρών.

Για όλους εμάς που ελπίζουμε στην άμεση Ανάσταση της Ελλάδας το δύσκολο μονοπάτι που μας απομένει μέχρι να φτάσουμε στο «ασφαλές λιμάνι της Ιθάκης» υπαγορεύει καθημερινό αγώνα με βάση τις αξίες και τα ιδανικά της Εθνικής Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας, ιδανικά που όπως και στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον πρέπει να αποτελέσουν τα ισχυρά αναχώματα και τα στέρεα θεμέλια της εθνικής μας αναγέννησης.

Για τον Δήμο Φυλής και τους Δημότες του εύχομαι η Ανάσταση από τα δεκάδες προβλήματα που μαστίζουν την περιοχή να ξεκινήσει από την προ ολίγων ημερών σπουδαία απόφαση για την απομάκρυνση των απορριμμάτων, απόφαση που ελπίζω να αποτελέσει τη ναυαρχίδα ακόμα πιο γενναίων αποφάσεων που θα εξασφαλίσουν ένα σίγουρο και ασφαλές μέλλον για μας και τις γενιές που έρχονται. Για να το πετύχουμε όμως αυτό χρειάζεται συλλογική προσπάθεια αποκομμένη από πολιτικές, κομματικές και παραταξιακές εξαρτήσεις, που θα στοχεύει και θα εξυπηρετεί το συμφέρον των Δημοτών, αφήνοντας στο περιθώριο κάθε συντεχνιακή, μικροπολιτική ή μικροκομματική λογική και επιδίωξη.

Δημήτρης Ανυφαντάκης

Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Άνω Λιοσίων

Εκπαιδευτικός Π.Ε. (Δάσκαλος)

Read More

Ειδικό "Μνημόνιο" για το Δήμο Φυλής (Αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική εφημερίδα το ΒΗΜΑonline 14/4/2011)

Περίπου 25 δήμοι, των οποίων τα οικονομικά είναι στο «κόκκινο» λόγω της υπερχρέωσης τους, αναμένεται να ενταχθούν τελικά στο πρόγραμμα εξυγίανσης που προωθεί η κυβέρνηση, γεγονός που σημαίνει ότι θα τους επιβληθεί ειδικό «Μνημόνιο».

Τα οικονομικά στοιχεία, τα οποία με βάση και τη δέσμευση της χώρας μας έναντι της «τρόικας», απέστειλαν οι δήμαρχοι στη ειδική βάση δεδομένων, που συστήθηκε γι΄αυτό το σκοπό στο υπουργείο Εσωτερικών, δείχνουν ότι δεν θα το αποφύγουν.

Σε γενικές γραμμές τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την εικόνα που υπήρχε έως σήμερα. Τα χρέη των δήμων προς τις τράπεζες υπερβαίνουν τα 1,75 δισ. ευρώ, αν και μειώθηκαν περίπου κατά 300 εκατ. ευρώ τον τελευταίο χρόνο, λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης.

Με βάση τα νέα στοιχεία της απογραφής, πολύ περισσότερο από τους άλλους, δεν διαφοροποιούνται οι δήμοι, οι οποίοι κρατούν τα… σκήπτρα της υπερχρέωσης.

Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται οι δήμοι Πειραιώς (131 εκατ. ευρώ), Αθηναίων (129 ΕΚΤ. ευρώ), Ρόδου (62 εκατ. ευρώ), Αχαρνών (55 εκατ. ευρώ), Αμαρουσίου (52 εκατ. ευρώ), Φυλής (47 εκατ. ευρώ), Θεσσαλονίκης (43 εκατ. ευρώ), Ασπρόπυργου (42 ΕΚΤ. ευρώ), Νίκαιας (40 εκατ. ευρώ), Ιωαννίνων (38 εκατ. ευρώ), Περιστερίου (38 εκατ. ευρώ), Κέρκυρας (31 εκατ. ευρώ), Ζωγράφου (26,5 εκατ. ευρώ) κ. λπ.

Μετά τη σύσταση της ειδικής βάσης δεδομένων για τα οικονομικά των δήμων, που επιτρέπει στην κυβέρνηση να έχει μία σαφή εικόνα για την κατάστασή τους, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών καταρτίζει και την υπουργική απόφαση για τον μηχανισμό εξυγίανσής τους.

Ο μηχανισμός

Η δημιουργία του μηχανισμού εξυγίανσης αποτελεί, εκτός των άλλων, και απαίτηση της «τρόικας» που θεωρεί ότι η βελτίωση των οικονομικών των δήμων αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση της 4^ης δόσης.

Ήδη, η κυβέρνηση, όπως επισημαίνουν στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών στο «Βήμα on line», έχει προωθήσει δύο ρυθμίσεις που διευκολύνουν τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των δήμων.

Αφενός δίνεται η δυνατότητα επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και αφετέρου επιτρέπεται στους δήμους να συνάπτουν δάνεια για την κάλυψη των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών τους, έτσι ώστε να είναι πάντοτε ισοσκελισμένοι.

Με το νέο μηχανισμό εξυγίανσης ως υπερχρεωμένοι θα θεωρούνται οι δήμοι των οποίων οι ετήσιες υποχρεώσεις σε τοκοχρεολύσια υπερβαίνουν το 20% των τακτικών εσόδων ή το συνολικό τους χρέος υπερβαίνει το 100% των τακτικών τους εσόδων.

Στους υπερχρεωμένους δήμους αναμένεται να μπουν ορκωτοί λογιστές, ενώ υποχρεούνται να εκπονήσουν και συγκεκριμένο πρόγραμμα εξυγίανσης με μέτρα, δράσεις και χρονοδιάγραμμα.

Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει αυστηρό χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των δανείων, θα απαγορεύονται οι προσλήψεις προσωπικού και θα επέλθει μαχαίρι στις δαπάνες τους.

Στους υπερχρεωμένους δήμους. σύμφωνα με την υπουργική απόφαση που καταρτίζει το υπουργείο Εσωτερικών, θα δίνεται η δυνατότητα να προσφεύγουν και στον Λογαριασμό Εξυγίανσης και Αλληλεγγύης της Αυτοδιοίκησης.

Ο λογαριασμός αυτός δημιουργείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την χρηματοδότηση του προγράμματος εξυγίανσης.

«Μία καινοτομία του νέου μηχανισμού», όπως επισημαίνουν στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών, «θα είναι ότι στο λογαριασμό αλληλεγγύης θα μπορούν να συμβάλουν και τα ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας».

Read More

Μεγάλη νίκη του συνδυασμού "Ενωμένα Σχολεία" στις εκλογές της "Ένωσης Γονέων Φυλής"

Στις εκλογικές διαδικασίες που πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρα 11/4 για την εκλογή προεδρείου της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Φυλής ο συνδυασμός «Ενωμένα Σχολεία» επικράτησε με το ευρύ ποσοστό 70,73% και 29 ψήφους, έναντι του συνδυασμού «Πάλη για Δημόσια – Δωρεάν Παιδεία» που έλαβε ποσοστό 29,27% και 12 ψήφους. Ο πρώτος συνδυασμός εκλέγει 5 μέλη στο επταμελές Δ.Σ. της Ένωσης, ενώ ο δεύτερος 2 μέλη. Για την ιστορία στις εκλογές συμμετείχαν 42 εκλέκτορες από όλα σχεδόν τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Φυλής. Την Παρασκευή 15/4 το νέο Δ.Σ. θα συγκροτηθεί σε σώμα. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Χατζητρακόσιας θα λάβει τη θέση του Προέδρου, αφού ισοψήφησε με τον κ. Λιόση που θα λάβει θέση Αντιπροέδρου, ενώ η κα. Παπανδρέου θα είναι η Γ. Γραμματέας της Ένωσης.

Read More

185 επέτειος της Ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου

185 χρόνια συμπληρώνονται εφέτος από την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου του 1826. Με την αφορμή αυτή, το "Πολιτικό Βαρόμετρο" αφιερώνει την παρακάτω ανάρτηση στην ιστορία των δύο πολιορκιών της πόλης του Μεσολογγίου, κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Είν' έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων, Δρόμο να σχίσουν τα παιδιά, κι ελεύθεροι να μείνουν, Eκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο...

Διονυσίου Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι"

Α' πολιορκία του Μεσολογγίου.

Το καλοκαίρι του 1822 ο νικητής της μάχης του Πέτα Μεχμέτ-Ρεσίτ πασάς ή Κιουταχής και ο Ομέρ Βρυώνης προέλασαν στη Δυτική Στερεά Ελλάδα και στα τέλη Οκτωβρίου έφτασαν χωρίς να βρουν αντίσταση έξω από το Μεσολόγγι και άρχισαν την πολιορκία του. Παράλληλα, τρία τουρκικά πολεμικά διέκοψαν την επικοινωνία της πόλης με τη θάλασσα. Οι Κίτσος Τζαβέλας, Μάρκος Μπότσαρης και Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κλείστηκαν στο Μεσολόγγι και οργάνωσαν την άμυνά του. Η φρουρά αριθμούσε μόλις 360 άντρες και οι τροφές και τα πολεμοφόδια έφταναν για έναν περίπου μήνα. Οι Έλληνες άντεξαν στις επιθέσεις του εχθρού και άρχισαν διαπραγματεύσεις με τον Ομέρ Βρυώνη, προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο, ώσπου στις 8 Νοεμβρίου εφτά υδραίικα πλοία έλυσαν την πολιορκία από τη θάλασσα και αποβίβασαν στο Μεσολόγγι τρόφιμα, πολεμοφόδια και 1.700 Πελοποννήσιους με αρχηγούς τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Κανέλλο Δεληγιάννη και Ανδρέα Ζαΐμη. Εξαγριωμένοι οι Τούρκοι για τον εμπαιγμό, άρχισαν πάλι τις επιθέσεις τους, αλλά το Μεσολόγγι προέβαλε ισχυρή αντίσταση. Τελικά οι Τούρκοι επέλεξαν ως μέρα γενικής επίθεσης τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, πιστεύοντας ότι οι χριστιανοί θα βρίσκονταν στις εκκλησίες. Τα σχέδιά τους όμως έγιναν γνωστά από τον Έλληνα κυνηγό του Ομέρ Βρυώνη Γιάννη Γούναρη, ο οποίος θυσίασε τη γυναίκα και τα παιδιά του που κρατούνταν όμηροι στα Ιωάννινα, για χάρη της πατρίδας. Έτσι, οι πολιορκημένοι περίμεναν τους Τούρκους, τους οποίους υποδέχτηκαν με πυκνούς πυροβολισμούς. Η επίθεση κράτησε τρεις ώρες και κατέληξε σε συντριβή των επιτιθέμενων, που έχασαν 500 άντρες, ενώ οι Έλληνες είχαν μόνο 4 νεκρούς. Στις 31 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι έλυσαν την πολιορκία. Το Μεσολόγγι είχε σωθεί. Στις 2 Ιανουαρίου 1824 έφτασε στο Μεσολόγγι ο Άγγλος φιλέλληνας λόρδος Μπάιρον, τον οποίο υποδέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό ο λαός της πόλης. Ο Μπάιρον με δικά του έξοδα σχημάτισε ένα στρατιωτικό σώμα από 500 Σουλιώτες. Το σώμα αυτό, με επικεφαλής το Μάρκο Μπότσαρη, βγήκε από το Μεσολόγγι και στις 5 Αυγούστου επιτέθηκε εναντίον των Τουρκαλβανών στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου. Οι Σουλιώτες νίκησαν τους αντιπάλους, αλλά έχασαν τον αρχηγό τους που σκοτώθηκε και κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές στο Μεσολόγγι. Το Πάσχα του 1824 (7 Απριλίου), ο Μπάιρον πέθανε από πνευμονία, προκαλώντας απέραντη θλίψη στους Έλληνες. Η ζωή μέσα στο Μεσολόγγι συνεχίστηκε με τους υπερασπιστές της πόλης να προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Από τον Ιανουάριο του 1824 άρχισε στην πόλη η έκδοση της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά», με διευθυντή και συντάκτη τον Ελβετό φιλέλληνα Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ, η οποία αποτέλεσε το δημοσιογραφικό όργανο του Αγώνα και πρόδρομο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Από τα «Ελληνικά Χρονικά», που εκδίδονταν μέχρι το Φεβρουάριο του 1826, παίρνουμε πολλές πληροφορίες για τα γεγονότα της εποχής εκείνης.

Β' πολιορκία του Μεσολογγίου.

Παράλληλα με την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, ο τουρκικός στρατός αποτελούμενος από 30.000 άντρες με αρχηγό τον Κιουταχή κατευθύνθηκε προς τη Δυτική Στερεά Ελλάδα και στις 20 Απριλίου του 1825 άρχισε την πολιορκία του Μεσολογγίου. Αυτή ήταν η πρώτη φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου (Απρίλιος-Δεκέμβριος του 1825). Η δύναμη της φρουράς των Ελλήνων ήταν 4.000 πολεμιστές με αρχηγούς τους Ν. Στουρνάρα, Δ. Μακρή, Ν. Μπότσαρη, Κ. Τζαβέλα, Ι. Ίσκο, Δ. Βέικο, Δ. Τσέλιο κ.ά. Οι άμαχοι (γυναικόπαιδα και γέροι) ήταν γύρω στις 12.000 άτομα. Οι Τούρκοι, με επιμονή και αποφασιστικότητα, πλησίαζαν συνέχεια το Μεσολόγγι, κατασκευάζοντας χαρακώματα και βομβαρδίζοντάς το ασταμάτητα. Οι πολιορκημένοι, όμως, πολεμούσαν γενναία και με επικεφαλής το μηχανικό Μιχάλη Κόκκινη και τους υπονομοκατασκευαστές Κώστα Λαγουμιτζή και Παναγιώτη Σωτηρόπουλο κατόρθωναν να ανατινάζουν τα πολιορκητικά έργα των αντιπάλων. Η μεγαλύτερη επίθεση των Τούρκων έγινε το πρωί της 21ης Ιουλίου με δύναμη 24.000 αντρών και κατέληξε σε ήττα, ύστερα από άγρια μάχη δυόμισι ωρών. Προηγουμένως ο τουρκικός στόλος είχε αποκλείσει το Μεσολόγγι από τη θάλασσα. Στις 23 Ιουλίου ο ελληνικός στόλος, αφού έτρεψε σε φυγή τον τουρκικό, μετέφερε στην πόλη τροφές, πολεμοφόδια και ξεκούραστα στρατεύματα.

Η δεύτερη φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου (Δεκέμβριος 1825-Απρίλιος 1826) άρχισε τυπικά στα τέλη Δεκεμβρίου με την αντικατάσταση των Τούρκων από τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ. Το Φεβρουάριο του 1826 Τούρκοι και Αιγύπτιοι ενώθηκαν στην προσπάθειά τους να καταλάβουν το Μεσολόγγι. Η πολιορκητική τέχνη των Αιγυπτίων ήταν ασύγκριτα ανώτερη από την τουρκική και η κατάσταση των πολιορκημένων άρχισε να χειροτερεύει, καθώς η τελευταία άρση του ναυτικού αποκλεισμού του Μεσολογγίου είχε γίνει στις 7 Ιανουαρίου και από τότε οι αλλεπάλληλες απόπειρες του Μιαούλη να εφοδιάσει την πόλη είχαν αποτύχει. Στις 25 Φεβρουαρίου έπεσε στα χέρια του εχθρού το προπύργιο του Μεσολογγίου, το Βασιλάδι, και ύστερα από λίγες μέρες τα νησάκια Ντολμάς και Πόρος. Στις 25 Μαρτίου ο Κίτσος Τζαβέλας με 140 άντρες αναχαίτισε τις σφοδρές επιθέσεις των Αιγυπτίων ενάντια στο νησί Κλείσοβα. Αλλά η κατάσταση μέσα στο Μεσολόγγι είχε γίνει πια απελπιστική και η πείνα θέριζε κυριολεκτικά τους πολιορκημένους. Έτσι, αποφάσισαν να επιχειρήσουν έξοδο στις 10 Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων.

Η Έξοδος.

Οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, αφού ειδοποίησαν τους Έλληνες του στρατοπέδου της Δερβέκιστας να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στον εχθρό, άρχισαν τη νύχτα του Σαββάτου να βγαίνουν με προφυλάξεις από την πόλη, χωρισμένοι σε τρία σώματα, με αρχηγούς τους Ν. Μπότσαρη, Δ. Μακρή και Κ. Τζαβέλα. Οι άρρωστοι και πληγωμένοι παρέμειναν στο Μεσολόγγι, αποφασισμένοι να πεθάνουν πολεμώντας. Τα σχέδια, όμως, των Ελλήνων έγιναν γνωστά στον Ιμπραήμ από δύο ξένους αυτόμολους. Μόλις οι πολιορκημένοι όρμησαν εναντίον των εχθρικών γραμμών τούς υποδέχτηκαν πυκνοί πυροβολισμοί, ενώ μια φωνή «πίσω, πίσω μωρέ παιδιά», που ακούστηκε, έφερε μεγάλη σύγχυση και διάσπαση των τριών σωμάτων. Μερικοί παρέμειναν στις θέσεις τους, άλλοι γύρισαν πίσω στο Μεσολόγγι, αλλά οι περισσότεροι συνέχισαν την πορεία τους πολεμώντας απελπισμένα. Εκείνες τις ώρες ακούστηκε η φοβερή έκρηξη της πυριτιδαποθήκης που ανατίναξε στο Μεσολόγγι ο Χρήστος Καψάλης. Στο μεταξύ η εμπροσθοφυλακή των Ελλήνων συνέχιζε να ανοίγει δρόμο, αποκρούοντας τις επιθέσεις των εχθρών και να διευθύνεται προς το βουνό Ζυγό. Στην κορυφή του Ζυγού έφτασαν 1.300 μαχητές και περίπου 100 γυναικόπαιδα. Από τους μαχητές σώθηκαν οι Ν. Μπότσαρης, Δ. Μακρής, Κ. Τζαβέλας κ.ά. Μέσα στην πόλη όμως συνεχίζονταν ως την αυγή οι φονικές οδομαχίες και ανατινάξεις. Στο νησάκι του Ανεμόμυλου ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, αφού με λίγους υπερασπιστές αντιστάθηκε γενναία, έβαλε φωτιά και τίναξε στον αέρα τον Ανεμόμυλο. Οι άρρωστοι και οι πληγωμένοι, που είχαν παραμείνει οχυρωμένοι μέσα σε σπίτια, πολέμησαν μέχρι και την τελευταία στιγμή τον εχθρό. Γενναία αντιστάθηκαν και όσοι είχαν αποκοπεί κατά την Έξοδο και είχαν ξαναγυρίσει στο Μεσολόγγι. Υπολογίζεται ότι μέσα στην πόλη πυρπολήθηκαν περίπου 2.000 και 1.300 σκοτώθηκαν, ενώ περίπου 1.000 αιχμαλωτίστηκαν από τους Τούρκους.

Στις συμπλοκές της Εξόδου σκοτώθηκαν 1.700 Έλληνες στρατιωτικοί και πολλά γυναικόπαιδα, ενώ οι Τουρκοαιγύπτιοι είχαν 5.000 νεκρούς. Η ηρωική άμυνα του Μεσολογγίου και το ολοκαύτωμά του προώθησαν όσο τίποτε άλλο την ελληνική υπόθεση στην Ευρώπη, γιατί έδειξαν καθαρά ότι οι Έλληνες ήταν αποφασισμένοι να ελευθερώσουν την πατρίδα τους ή να πεθάνουν. Πολλοί ξένοι ποιητές και καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από την Έξοδο και την πολιορκία του Μεσολογγίου και δημιούργησαν λαμπρά έργα, ενώ ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την εποποιία «Ελεύθεροι πολιορκημένοι».

Read More

Νέα εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης Παιδεία 2005"

Το "Πολιτικό Βαρόμετρο" ευχαριστεί θερμά την ηλεκτρονική έκδοση της νέας εγκυκλοπαίδειας "Μαλλιάρης Παιδεία 2005". Οι περισσότερες πληροφορίες που αφορούν σε αναρτήσεις του ιστολογίου, στον τομέα της ιστορίας στηρίζονται σε πηγές από την συγκεκριμένη εγκυκλοπαίδεια, η οποία ξεχωρίζει στον χώρο τον ανάλογων εκδόσεων για την αμεσότητα, τη σύγχρονη προσέγγιση και την επιστημονική αρτιότητα και αντικειμενικότητα των λημμάτων της.

Read More

Ελ Γκρέκο, "ο ζωγράφος του Θεού"

Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος ή Ελ Γκρέκο ήταν ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στον Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρήτης το 1541 και εκεί πήρε τα πρώτα του μαθήματα στη ζωγραφική. Η Κρήτη τότε τελούσε υπό βενετική κατοχή και ο Γκρέκο υιοθέτησε το συνηθισμένο για την περίοδο αυτή μεταβυζαντινό στιλ με πολλές επιρροές από τη δυτική ζωγραφική. Αν και λίγα στοιχεία για την περίοδο αυτή της ζωής του ζωγράφου μάς είναι γνωστά, οι μελετητές του έργου του είναι πεπεισμένοι ότι η αξία του αναγνωρίστηκε γρήγορα στην Κρήτη. Ελάχιστες είναι οι διαπιστωμένες με σιγουριά εικόνες (υπογεγραμμένες) του Θεοτοκόπουλου που σώζονται από την περίοδο αυτή. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζει μια «Προσκύνηση των Μάγων» (Μουσείο Μπενάκη) και μια «Κοίμηση της Θεοτόκου» (Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ερμούπολη της Σύρου). Και τα δύο είναι έργα με αρκετά έντονες ιταλικές επιρροές. Τη δεκαετία 1567-1577 την πέρασε ο Γκρέκο στην Ιταλία (Ρώμη και Βενετία), όπου ήρθε σε επαφή με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Τιτσιάνο, ο Τιντορέτο, ο Βερονέζε. Γρήγορα το στιλ του προσαρμόστηκε απόλυτα στα ιταλικά δεδομένα και μάλιστα πήρε και μερικές παραγγελίες. Το Τολέδο της Ισπανίας ήταν ο επόμενος σταθμός του καλλιτέχνη. Εδώ παρήγαγε τα διασημότερα έργα του, όπως η «Ταφή του κόμη Οργκάθ» (1588) και σημαντικές προσωπογραφίες όπως του Παραβινσίνο, του ηγούμενου Μπόσιο κ.ά. Το στιλ του τα χρόνια αυτά δείχνει ξεκάθαρα πόσο σημαντικό θεωρούσε ο Γκρέκο το χρώμα, κάτι που είχε αρχίσει να φαίνεται ήδη από τα χρόνια της παραμονής του στην Ιταλία και πιθανότατα προήλθε από την επαφή του με το έργο των σημαντικότερων Βενετσιάνων ζωγράφων της εποχής. Χαρακτηριστικά της τάσης του αυτής είναι τα ενδύματα των μορφών, που συχνά χάνουν σχεδόν κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα καθώς το χρώμα αυτονομείται σχεδόν απόλυτα. Το έργο του Θεοτοκόπουλου παρέμεινε στη λήθη για περισσότερο από δύο αιώνες. Για να εξηγηθούν οι παραμορφώσεις που επέβαλε στις μορφές επιμηκύνοντάς τες και γενικά σε όλα τα αντικείμενα υπερτονίζοντας κυρίως το χρώμα, ο ζωγράφος έφτασε να θεωρείται τρελός, ενώ κάποιοι διατύπωσαν τη θεωρία ότι είχε πρόβλημα με την όρασή του. Η επανεκτίμησή του άρχισε προς το τέλος του 19ου αιώνα μέσα στο πνεύμα του ρομαντισμού, ενώ και πολλοί από τους μοντέρνους καλλιτέχνες (ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Πικάσο) τον λάτρεψαν. Ελάχιστα γνωρίζουμε για το αρχιτεκτονικό, γλυπτικό και για το συγγραφικό του έργο πάνω στη θεωρία των τεχνών. Πέθανε στο Τολέδο της Ισπανίας στις 7/4/1614.

Read More

Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, "Δεν πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι. Μόνο με το φως μπορείς"

Ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ ήταν Αμερικανός πολιτικός και ηγέτης των Νέγρων των ΗΠΑ. Γεννήθηκε στην Ατλάντα της Γεωργίας το 1929. Σπούδασε θεολογία στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης και αργότερα χειροτονήθηκε κληρικός της Εκκλησίας των Βαπτιστών. Από το 1955, όταν βρισκόταν στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, άρχισε τους αγώνες του κατά των φυλετικών διακρίσεων κατά το πρότυπο της μη βίας του Μ. Γκάντι και οργάνωσε τον αγώνα των έγχρωμων πολιτών των ΗΠΑ σε ενέργειες ανυπακοής και συστηματικής απείθειας στους νόμους των φυλετικών διαχωρισμών, κυρίως στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Από τις πιο γνωστές ενέργειες του κινήματός του ήταν το μποϊκοτάζ του νόμου για το διαχωρισμό των θέσεων στα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Μοντγκόμερι, καθώς οι μαύροι ήταν υποχρεωμένοι να κάθονται στις πίσω θέσεις και μόνο όταν δεν υπήρχαν όρθιοι λευκοί. Από τότε έγινε ο ηγέτης των Νέγρων και γενικώς των έγχρωμων Αμερικανών στο φυλετικό ζήτημα και αγωνίστηκε με πάθος γι’ αυτό χρησιμοποιώντας πάντοτε ειρηνικά μέσα. Το Συνέδριο του Σικάγο για τη Συνεργασία των Φυλών τον τίμησε με το Βραβείο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι και το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Στις 4 Απριλίου 1968 ο Κιγκ δολοφονήθηκε από ρατσιστές στο Μέμφις των ΗΠΑ.

Read More