κάτι αλλάζει…
«Κάτι αλλάζει». Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος
κινηματογραφικής ταινίας, ξέρετε, από αυτές που ξεκινάνε με το γνωστό
απαισιόδοξο ύφος του Σκανδιναβικού σινεμά και στο τέλος σου αφήνουν την γλυκιά
αίσθηση του happy end μιας χολιγουντιανής εμπορικής παραγωγής. Τίποτα όμως απ’ όλα
αυτά δεν συμβαίνει, η σημερινή μου παρέμβαση έχει να κάνει με κάτι πολύ κοντινό
μας, με πράγματα χειροπιαστά και καθημερινά, καταστάσεις που εξαιτίας των
πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο καθένας στην Ελλάδα της οικονομικής
κρίσης τα ξεπερνάμε χωρίς να αναγνωρίζουμε σ’ αυτά μια άλλοτε μικρή κι άλλοτε
μεγάλη νίκη μας, μια νίκη που ίσως άλλαξε ή πιο απλά διευκόλυνε ή τέλος πάντων
ομόρφυνε την κατά τα άλλα σκυφτή και μουντή καθημερινότητά μας. Το 2012 λοιπόν
έμελλε να είναι για τον Δήμο Φυλής η χρονιά αυτή στην οποία θα έμπαινε το
λιθαράκι για την αλλαγή μια χρόνιας νοοτροπίας, η οποία βασάνισε, οπισθοδρόμησε,
σπατάλησε και ουσιαστικά αλλοτρίωσε την φυσιογνωμία της τοπικής αυτοδιοίκησης
στους τρεις πρώην Δήμους που σήμερα αποτελούν τον ενιαίο καλλικρατικό μας Δήμο.
Φυσικά, δεν αιθεροβατώ και είναι σίγουρο ότι όπως λέει κι ο λαός μας «ένας
κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», αλλά καμιά φορά η αρχή είναι το δυσκολότερο
κομμάτι της διαδρομής κι αν πραγματικά κάποιος αποφασίσει να την κάνει είναι
βέβαιο ότι όσο μακρύς και δύσκολος κι αν είναι ο δρόμος, στο τέλος θα καταφέρει
να φτάσει στην άλλη άκρη του. Πολλές φορές, και έντονα μέσα από άρθρα, δημόσιες
παρεμβάσεις και τοποθετήσεις μου στις συνεδριάσεις του συμβουλίου της Δημοτικής
Κοινότητας Άνω Λιοσίων, είχα καταδείξει προβλήματα, συμπεριφορές και άλλα κακά
που μαστίζουν τον τόπο μας και στην πλειοψηφία αυτών πρότεινα λύσεις για την
άμεση και ριζική αντιμετώπισή τους, λύσεις που θα ήταν απόλυτα στηριγμένες σε
ένα κοινωνικά ευαίσθητο μοντέλο διαχείρισης που θα προήγαγε την παιδεία, τον
πολιτισμό και το ανθρώπινο πρόσωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δύο λοιπόν από τα
θέματα για τα οποία είχα παρέμβει δημόσια και μέσα από τις φιλόξενες στήλες της
«Δυτικής Όχθης» ήταν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου μας και η μεταφορά
των σχολικών βιβλίων κάθε Σεπτέμβριο από τα κέντρα διανομής στις σχολικές
μονάδες. Για να μην μακρηγορώ, οι
διαφωνίες μου όσον αφορά το ζήτημα των πολιτιστικών εκδηλώσεων είχαν να κάνουν
με την σπατάλη χιλιάδων ευρώ για την πληρωμή καλλιτεχνών αμφίβολης ποιότητας
και με το γιατί, ενώ σαν Δήμος είχαμε την δυνατότητα να ντύσουμε τα προγράμματα
των εκδηλώσεών μας με μουσικές και θεάματα από την περιοχή μας μέσω της
αξιοποίησης των πολιτιστικών συλλόγων, των μαθητικών και ερασιτεχνικών μουσικών
και θεατρικών σχημάτων, η εκάστοτε διοίκηση συνέχιζε να ξοδεύει χρήματα που εν
καιρώ κρίσης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση οικογενειών του
Δήμου μας με σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το δεύτερο θέμα τώρα της μεταφοράς
των σχολικών βιβλίων το είχα θέσει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2011, ζητώντας
από τη δημοτική αρχή άμεση λύση, καθώς ήταν απαράδεκτη η εικόνα των
εκπαιδευτικών να μεταφέρουν τα βιβλία στα σχολεία με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους,
προκαλώντας τους μεγάλες ζημιές. Εδώ και περίπου έξι μήνες, λοιπόν, και εδώ
έγκειται και ο τίτλος του άρθρου περί αλλαγής, ο Δήμος Φυλής έκανε τα πρώτα
δειλά αλλά σημαντικά βήματα για την αλλαγή της πάσχουσας αντίληψης που υπήρχε
στην περιοχή επί πολλά χρόνια περί πολιτισμού και ενίσχυσης της παιδείας.
Ξεκινώντας από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Μαΐου προς τιμήν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στα Άνω Λιόσια και
συνεχίζοντας με αυτές τον δεκαπενταύγουστο στην Φυλή, αλλά και αυτές των «Ζεφυρείων»
πριν λίγες ημέρες, απέδειξε ότι ο Δήμος μας έχει το απαραίτητο έμψυχο δυναμικό
και μάλιστα υψηλής ποιότητας ώστε να καλύψει το πρόγραμμα τριών έως και
τεσσάρων ημερών συνεχών εκδηλώσεων μόνο με τις δικές του δυνάμεις.
Εθνικοτοπικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, νεανικές μουσικές μπάντες, μικροί και
μεγάλοι χορευτές, ντόπιοι δημιουργοί και άνθρωποι της τέχνης, δημιούργησαν ένα
δροσερό και ποιοτικό θέαμα που μας εξέφραζε όλους και έδειχνε πως στηριζόμενοι
στις δικές μας μόνο δυνάμεις μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Οι εκδηλώσεις αυτές
σε μεγάλο βαθμό περιγράφονταν με μικρές ή μεγάλες αλλαγές και στις προτάσεις
που είχα καταθέσει τον Μάιο του 2011 με τίτλο «Γιορτές ανοιχτής Πόλης» και έτσι
η εφαρμογή τους με χαροποιεί ιδιαίτερα, δείχνοντας παράλληλα ότι η δημοτική αρχή
και ο Δήμαρχος είναι αποφασισμένοι να αξιοποιήσουν ό,τι καλύτερο παράγει ο
τόπος μας, δηλαδή την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Τέλος, για μας
τους εκπαιδευτικούς και κυρίως για τα σχολεία που είναι το δεύτερο σπίτι μας,
αλλά και για την εύρυθμη μαθησιακή διαδικασία προς όφελος των παιδιών μας, η
μεταφορά των βιβλίων στα σχολεία με φορτηγά και συνεργεία του Δήμου Φυλής είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κακοδαιμονίας
που υπάρχει συνήθως στις σχέσεις μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και σχολικών
μονάδων, φαινόμενο που είμαι βέβαιος ότι σταδιακά και τουλάχιστον στον δικό μας
Δήμο θα απαλειφθεί, καθώς όπως θα ακούσατε και στις ειδήσεις, ο Δήμος μας είναι
από τους ελάχιστους σε πανελλαδικό επίπεδο που έκανε την παραπάνω – αυτονόητη
κατά τα άλλα – κίνηση, βοηθώντας με τον τρόπο του την δοκιμαζόμενη παιδεία
στους καιρούς του μνημονίου. Σίγουρα, για να φτάσουμε την πόλη μας εκεί που
πραγματικά της αξίζει θα χρειαστεί να τρέξει ακόμα πολύ νερό στο αυλάκι, τα
προβλήματα στις συνοικίες είναι ακόμα πολλά, ασφαλώς ο αγώνας για την βελτίωση
της καθημερινότητας, η ασφάλεια των πολιτών και η προστασία του φυσικού
περιβάλλοντος βρίσκονται στα αρχικά τους στάδια, δεν ξέρω αν η δική μας γενιά
θα ζήσει σ’ έναν τόπο εντελώς απαλλαγμένο από τα βαρίδια που του κληρονόμησε το
παρελθόν, πάντως είμαι βέβαιος ότι αν όλοι μαζί αγωνιστούμε ενωμένοι για όσα
πραγματικά μας εκφράζουν και θέλουμε, κρατώντας σημαίες κομματικές και
παραταξιακές χαμηλά και με την γενναιότητα της αναγνώρισης του θετικού έργου
της εκάστοτε διοίκησης και με γόνιμη κριτική για το αρνητικό, τότε το αύριο δεν
θα αργήσει να φανεί, φωτεινό και ελπιδοφόρο.
Δημήτρης Ανυφαντάκης
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας
Άνω Λιοσίων
Εκπαιδευτικός Π.Ε. (Δάσκαλος)
