Παιδιά, φίλοι γονείς, συνάδελφοι εκπαιδευτικοί
Η φετινή
σχολική χρονιά ξεκινά με την παιδεία να δέχεται μια βάρβαρη επίθεση, βρισκόμενη
στην χειρότερη φάση της μεταπολεμικής της ιστορίας. Δεν θα αναλωθώ και θεωρώ
καθήκον μου να μην αναλωθώ σε ανούσια ευχολόγια, που είμαι σίγουρος ότι τίποτα
δεν έχουν να προσφέρουν στα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς που
καλούνται εν μέσω θύελλας να τα βγάλουν πέρα, εκπληρώνοντας τους στόχους τους,
στόχους που έχουν να κάνουν με τη γνώση και την εξέλιξη μιας κοινωνίας σε πλήρη
αποσύνθεση και οικονομική και όχι μόνο παρακμή.
Οι μαθητές του
2012 λίγα έχουν να ελπίζουν και πολλά να αναλογιστούν για το μέλλον τους μέσα
σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βάλλεται από παντού και έχει καταντήσει «σάκος
του μποξ» για την τρόικα και τις ορέξεις των αγορών, που θέλουν στον βωμό του
πρόσκαιρου κέρδους να εξαφανίσουν κάθε έννοια ανθρωπισμού, μετατρέποντας το
λείψανο της νεοελληνικής εκπαίδευσης σε ένα φτηνό εργαστήρι επεξεργασίας ζωών.
Εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί που οφείλουμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε την
μετάλλαξη της παιδείας σε γιγάντια κρεατομηχανή ανθρώπινων συνειδήσεων και τα
σχολεία και τους εκπαιδευτικούς σε φτηνά ντεκόρ για την εξυπηρέτηση των αναγκών
του αιμοβόρου κεφαλαίου.
Το πρώτο
κουδούνι βρίσκει όλους τους εταίρους της ελληνικής παιδείας σε απόγνωση,
χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί που παρακαλάνε για λίγες ώρες ωρομισθίας με μισθούς
πείνας, μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης και προσπαθούν να
κρατηθούν όρθιοι μαζί με τις οικογένειές τους σε μια έσχατη προσπάθεια να μην
εγκαταλείψουν ακόμα και το σχολείο, προβληματικές σχολικές υποδομές, ανύπαρκτη
ειδική αγωγή και χιλιάδες κενά από αναπληρωτές, συνθέτουν το εφιαλτικό τοπίο της
ελληνικής εκπαίδευσης. Σε όλα αυτά εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε,
κάνοντας τα διαχρονικά οράματα της παιδείας τρόπο ζωής, σε αυτή τη δύσκολη
στιγμή πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τα διδάγματα των αρχαίων μας φιλοσόφων,
των διαφωτιστών και όλων των ανθρώπων των γραμμάτων που πέρασαν απ’ αυτό τον
τόπο και ενέπνευσαν τους αγώνες μας για μια παιδεία ανεξάρτητη και αξιοπρεπή,
πρέπει να μείνουμε ενωμένοι κάνοντας την αλληλεγγύη στις σχολικές κοινότητες
πρωταρχικό παράγοντα για την εξέλιξη της ίδιας της μαθησιακής διαδικασίας.
Αλίμονο αν σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν προβάλουμε ό,τι πραγματικά μας
ενώνει, δυναμώνοντας την φωνή και τις διεκδικήσεις μας για πραγματική Δημόσια –
Δωρεάν παιδεία.
Στα παιδιά μας,
που ως εκπαιδευτικός τα ζω καθημερινά και συμμερίζομαι τους φόβους και τις
αγωνίες τους, έχω να ευχηθώ οι προσπάθειές τους να μην πάνε χαμένες, να
συνεχίσουν να παλεύουν και να ονειρεύονται. Δεν υπάρχουν για μένα χαμένες
γενιές, ούτε χαμένες ευκαιρίες, στην παιδεία υπάρχουν μόνο στόχοι που όσο
δύσκολες κι αν είναι οι εποχές πρέπει να συνεχίσουμε να τους κυνηγάμε, όπως τα
παιδιά από το γνωστό Ολλανδικό παραμύθι που κυνηγούσαν το όνειρο με την μορφή
του χρυσού πουλιού. Έτσι είναι ο στόχος, κι εμείς οι μεγαλύτεροί σας, οι
δάσκαλοι, οι γονείς σας, οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, πρέπει να
υποσχεθούμε σε εσάς αλλά και στους εαυτούς μας ότι θα βρισκόμαστε δίπλα σας σε
κάθε σας προσπάθεια που προάγει το πνεύμα και εξελίσσει την κοινωνία.
Καλή σχολική χρονιά
Δημήτρης
Ανυφαντάκης
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Άνω Λιοσίων
Εκπαιδευτικός Π.Ε. (Δάσκαλος)
