Φτάσαμε στο «σωτήριο
έτος» 2013. Καλή μας χρονιά, λοιπόν, και να μου το θυμηθείτε ότι μέσα σε αυτούς
τους 12 μήνες θα γίνουν πράγματα που δεν τολμούσαμε τα προηγούμενα χρόνια ούτε
να τα φανταστούμε. Ίσως έφτασε τελικά η ώρα να ανατραπούν χρόνιες καταστάσεις
που βάφουν γκρίζο το τοπίο της καθημερινότητάς μας και που μακροχρόνια
καθιέρωσαν την περιοχή μας στη συνείδηση όλων των Ελλήνων ως το τελευταίο
υπόγειο της κολάσεως, από την άποψη της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και όσων
αυτή φέρνει ως επακόλουθα. Εγκληματικότητα, γκετοποίηση, ανεργία, φτωχοποίηση, περιθωριοποίηση,
διαφθορά, ήταν μόνο κάποια από τα αποτελέσματα της εγκληματικής πολιτικής που
εφάρμοσαν τα σχεδόν πενήντα τελευταία
χρόνια οι κυβερνήσεις σε βάρος της περιοχής που καλύπτει σήμερα ο Δήμος Φυλής.
Τι κι αν πέρασαν οι δεκαετίες και μαζί τους δεκάδες ως και εκατοντάδες
πολιτευτές, μεγαλόσχημοι πολιτικοί παράγοντες, τοπικοί σωτήρες της
αυτοδιοίκησης και κάθε λογής μαθητευόμενοι μάγοι της πολιτικής εξαπάτησης που
έκαναν το «αγροτικό» τους σε μια περιοχή όπου οι άνθρωποι διψούν για λίγο
καθαρό ουρανό, για μια ανάσα χωρίς τη βρώμα από το σκουπιδαριό, τα καμμένα
λάστιχα, τα υπολείμματα των διυλιστηρίων, άνθρωποι που είχαν την τύχη και
συνάμα την ατυχία να ζουν στην πιο
προνομιούχα περιοχή του λεκανοπεδίου και ταυτόχρονα στην πιο υποβαθμισμένη και
εγκαταλειμμένη.
Θα μπορούσα να
γράφω σελίδες πολλές για τα συναισθήματα που ένιωσα όταν ήρθα για να κατοικήσω
στον τόπο αυτό, για τις πάμπολλες ώρες που πέρασα συζητώντας με ανθρώπους κάθε
ηλικίας για το Μεγάλο Πρόβλημα των σκουπιδιών και τα όσα αυτό κομίζει διαχρονικά.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άφησα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου ένα βρεγμένο από
τη βροχή σακάκι να στεγνώσει κι όταν μετά από λίγη ώρα το μάζεψα αυτό είχε
ποτίσει από την εμετική μυρωδιά των σκουπιδιών, που τις περισσότερες ημέρες του
χρόνου πλανάται σαν στοιχειό πάνω από την πόλη μας. Θυμάμαι, όταν πριν 7 χρόνια
ζήτησα από τους μαθητές μου να μου γράψουν μια έκθεση για την πόλη και την
γειτονιά τους, αυτοί προτίμησαν να αφιερώσουν το μεγαλύτερο μέρος της στο
πρόβλημα της περιοχής από τη χωματερή, περιγράφοντας με τα πιο μελανά χρώματα
ένα τοπίο απελπισίας και απαισιοδοξίας για το μέλλον του τόπου τους, ενός τόπου
που μια ομάδα εργολάβων και ασυνείδητων πολιτικών αποφάσισε να μετατρέψει σε
νεκροταφείο ψυχών, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θυμάμαι, τέλος, κάθε φορά που
κουβεντιάζω αυτό το μεγάλο θέμα, που είναι κτήμα πλέον κάθε πολίτη του Δήμου μας,
να μου λένε όλοι ότι ποτέ δεν βρέθηκε ένας Δήμαρχος που να αποφασίσει,
αψηφώντας τα μεγάλα συμφέροντα και τους προστάτες τους, να μπει μπροστάρης σε
ένα παλλαϊκό αγώνα για την οριστική έξωση των απορριμμάτων από την περιοχή,
δίνοντας το σύνθημα για το ξεκίνημα της αναγέννησης του τόπου. Όλα αυτά, για να
είμαι ειλικρινής, με απογοήτευσαν, δημιουργώντας μέσα μου μια απεχθή
βεβαιότητα, ότι δηλαδή ποτέ δεν θα εμφανιστεί κάποιος πολιτικός που να έχει το
κουράγιο και την τόλμη να μας ενώσει όλους κάτω από κοινούς στόχους, που θα
κατεβάσει τις κομματικές σημαίες και θα υψώσει μόνο μία, τη σημαία του Δήμου
Φυλής, που θα γίνει το σύμβολο μιας τοπικής προσπάθειας με εθνικά όμως
χαρακτηριστικά για την αποτίναξη του ζυγού της υποβάθμισης του τόπου μας και
της ζωής μας.
Όλα αυτά,
λοιπόν, πάλευαν μέσα στο μυαλό μου μέχρι πριν δύο χρόνια: τότε που δειλά
άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της «άνοιξης» μέσα από τη σκοτεινιά και
την παγωμάρα 5 δεκαετιών. Τότε που το Δημοτικό Συμβούλιο Φυλής, μέσα σε
πανηγυρικό κλίμα, είχε πάρει μια ιστορική απόφαση για το οριστικό τέλος των
σκουπιδιών από την περιοχή. Την απόφαση αυτή ακολούθησε η βαρυσήμαντη παρέμβαση του Δημάρχου Φυλής Δημήτρη Μπουραϊμη, στη
διαβούλευση για την προκαταρκτική προκήρυξη της Περιφέρειας Αθηνών που αφορά σε
κατασκευαστικές εργασίες για μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων πριν ένα χρόνο, που
ξεκαθάριζε τις προθέσεις του Δήμου Φυλής, έβαζε τέλος στα σενάρια τρόμου που
κάποιοι τεχνηέντως καλλιεργούσαν στην περιοχή και τραβούσε κόκκινη γραμμή στις
προθέσεις του κεντρικού κράτους και των προστατευόμενων μεγαλοεργολάβων του που
επιθυμούν να ολοκληρώσουν το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έγκλημα από συστάσεως
του νεοελληνικού κράτους, με στόχο την οριστική καταδίκη για το μέλλον του
τόπου και των κατοίκων του. Σε συνέχεια όλων αυτών, το Δ.Σ. Φυλής πήρε τον
προηγούμενο μήνα μια ακόμα ομόφωνη απόφαση και εξίσου ιστορική μπροστά στον
άμεσο κίνδυνο να ξεκινήσει η Περιφέρεια Αττικής, σε συνεργασία με τα αρμόδια
υπουργεία, διαγωνισμό για την κατασκευή δύο νέων τερατοεργοστασίων
επεξεργασίας απορριμμάτων στη Φυλή,
βάζοντας ταφόπλακα στις ζωές μας και μονιμοποιώντας την παρουσία των σκουπιδιών
της Αττικής και ενός μέρος της Πελοποννήσου και των νησιών στην Φυλή, και αυτή
τη φορά ενισχυμένων από την παρουσία των δύο απόλυτα βλαβερών για την υγεία των
πολιτών και το περιβάλλον εργοστασίων.
Μετά από όλα
αυτά τα σημαντικά βήματα, μια ομάδα (ευτυχώς μικρή) «ανυπόμονων» που
εκπροσωπούν τον εαυτό τους ή ξένα προς τον τόπο συμφέροντα, συνέχισε να
αποδομεί και να υπονομεύει με κάθε τρόπο την μοναδική ίσως στα χρονικά του
τόπου συλλογική προσπάθεια για την οριστική απομάκρυνση των σκουπιδιών, που
προτάθηκε από την διοίκηση του Δήμου Φυλής και αγκαλιάστηκε από το σύνολο των
δημοτικών παρατάξεων, αποκτώντας έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και έχοντας
συγκεκριμένους στόχους, επιδιώξεις και βηματισμό. Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα
είχαν καμία απολύτως τύχη αν η δημοτική αρχή δεν αποφάσιζε να μπει μπροστά σε
μια σειρά δυναμικών κινητοποιήσεων, εγκαινιάζοντας μια περίοδο αγώνων για την
περιοχή, που στοχεύουν στην πλήρη και οριστική αποδέσμευση της περιοχής από τα
απορρίμματα. Στο πλαίσιο αυτό, ο Δήμαρχος Φυλής Δημήτρης Μπουραϊμης, σε έναν
ιστορικό για το μέλλον του τόπου χαιρετισμό κατά την κοπή της πίτας του
συλλόγου Ηπειρωτών Φυλής το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, κάλεσε το λαό της
περιοχής να συμμετάσχει ενεργά στον ανένδοτο αγώνα που κήρυξε η διοίκηση του
Δήμου Φυλής απέναντι στην αυθαιρεσία, την αναλγησία, την απαξίωση και την
έλλειψη ρεαλιστικού σχεδιασμού του κεντρικού κράτους, ενώ παράλληλα ζήτησε τη
συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων του τόπου στη μεγάλη αυτή μάχη χωρίς
περιχαρακώσεις και προσωπικές στρατηγικές, χωρίς υποσημειώσεις και μισόλογα,
χωρίς μικροπολιτικούς ψευτοδιαχωρισμούς, χωρίς εξαρτήσεις από τοπικά ή κεντρικά
συμφέροντα.
Με αυτό το
προσκλητήριο ελπίδας, ο Δήμαρχος Φυλής έδωσε προοπτική σε έναν μεγάλο αγώνα που
αρχίζει για το λαό του Δήμου μας, τονίζοντας την ανάγκη για ενότητα και
ενίσχυση της συνοχής της τοπικής μας κοινωνίας, προτάσσοντας διαχρονικά οράματα
και κοινούς στόχους που μας ενώνουν όλους, λέγοντας χαρακτηριστικά πως το 2013
ως χρονιά αγώνων και κινητοποιήσεων «θα δώσει νόημα στην ενότητα, θα εμπνεύσει
ελπίδα και αισιοδοξία, θα δημιουργήσει πρότυπα και θα προτάξει όραμα για την
περιοχή». Κλήρωσε λοιπόν το 13άρι για το Δήμο Φυλής, που δεν είναι άλλο από την
Ανάσταση που έρχεται μετά από κάθε Σταύρωση –
μόνο που, στην περίπτωσή μας, για την Ανάσταση χρειάστηκαν σχεδόν 50
χρόνια κι όχι 3 ημέρες, και φυσικά χρειάστηκε να εμφανιστεί ο άνθρωπος που
είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσει να μας ενώσει κάτω από τον ένα και μοναδικό
στόχο ζωής για τον τόπο μας, ο άνθρωπος που θα κάνει πράξη αυτό που όλοι
μας ποθούμε και ελπίζουμε, θα κάνει το
όνειρο πραγματικότητα, μπαίνοντας μπροστάρης σε έναν αγώνα μοναδικό που θα
αλλάξει τα πάντα και θα δώσει νόημα στην ύπαρξη της τοπικής αυτοδιοίκησης ως
βασικού θεσμού της λαϊκής κυριαρχίας. Ο Δημήτρης Μπουραϊμης είναι αυτός ο
πολιτικός άντρας που έμελλε να αποδείξει ότι το μπόι του λαού του τόπου μας
είναι πολύ ψηλότερο από τα συμφέροντα που εκπροσωπούν όλοι αυτοί που μας
θεωρούν παραπαίδια της Αττικής και διαχειριστές της βρωμερής μιζέριας των
σκουπιδιών. Ως εδώ! Η μάχη είναι μπροστά, καλό μας Αγώνα!
