Μιά μέρα σαν αυτή, πριν 81 χρόνια, άλλαξε η πορεία της ανθρωπότητας!
Ο μεγάλος Ευεργέτης της ανθρωπότητας, ο ιατρός και βιολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ, που στις 29 Ιουνίου του 1929 ανακοίνωσε πως στη μούχλα ενυπάρχει αντιβιοτική δράση.
Η ανακάλυψη αυτή έπεσε σαν βόμβα στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα που στην αρχή την αντιμετώπισε με συγκράτηση και καχυποψία, αλλά λίγα χρόνια αργότερα και έπειτα από επισταμένες έρευνες Αμερικανών ερευνητών αποδείχθηκε η πλήρης επιστημονική επάρκεια των όσων ανακάλυψε τυχαία ο Φλέμινγκ λίγα χρόνια πριν, παρατηρώντας τυχαία πως σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα καλλιέργειας βακτηριδίων εμφανίστηκε ένα είδος μούχλας ικανής να εξουδετερώσει τους βλαβερούς μικροοργανισμούς.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 η ανακάλυψη του Αλεξάντερ Φλέμινγκ, μετά την εξέλιξη της σε πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ, άρχισε να παίρνει το δρόμο της μαζικής φαρμακευτικής παραγωγής και η πενικιλίνη έμελλε να είναι το νέο ιατρικό θαύμα που έκανε θραύση κατά των μολύνσεων των στρατιωτών που πολεμούσαν στα μέτωπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γλιτώνοντας από βέβαιο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Η ανακάλυψη της πενικιλίνης είναι αναμφίβολα το κορυφαίο ιατρικό επίτευγμα του 20ου αιώνα, επίτευγμα για το οποίο ο Φλέμινγκ τιμήθηκε το 1945 από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών με το Νόμπελ Ιατρικής, διάκριση που, αν και σπουδαία, δεν μπορεί να αποδώσει την ευγνωμοσύνη της ανθρωπότητας απέναντι σ’ αυτόν τον μεγάλο επιστήμονα και άνθρωπο, έναν από τους σωτήρες της ανθρώπινης φυλής, έναν μέγιστο οραματιστή, ουμανιστή και λαμπρό παράδειγμα σεμνού και ανυστερόβουλου ερευνητή.
Η πενικιλίνη αποτέλεσε και αποτελεί την βάση για την παραγωγή εκατοντάδων αντιβιοτικών για τη θεραπεία δεκάδων ασθενειών, φέρνοντας την πλήρη αλλαγή στον τρόπο ζωής και στην πορεία του κόσμου, αφού πριν την ανακάλυψή της έβρισκαν το θάνατο καθημερινά άνθρωποι σε όλη τη γη, ακόμα και από τις απλούστερες μολύνσεις, ενώ οι επιδημικές ασθένειες αποδεκάτιζαν τον πληθυσμό των ανεπτυγμένων και μη κρατών της γης.
Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ έφυγε από τη ζωή τον Μάρτη του 1955 αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο επιστημονικό κενό, αλλά και μια τεράστια παρακαταθήκη που άλλαξε τη ζωή μας και τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη, και τον καθιέρωσε ανάμεσα στους μεγαλύτερους Ευεργέτες της ανθρωπότητας, που καθένας από εμάς οφείλει να τον τιμά, να τον ευγνωμονεί μελετώντας και αναγνωρίζοντας καθημερινά το έργο του για την εξέλιξη και την ίδια την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη γη.
