Αλεξάντερ Φλέμινγκ - Ο Μέγιστος Ευεργέτης της Ανθρωπότητας!

Μιά μέρα σαν αυτή, πριν 81 χρόνια, άλλαξε η πορεία της ανθρωπότητας!
Ο μεγάλος Ευεργέτης της ανθρωπότητας, ο ιατρός και βιολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ, που στις 29 Ιουνίου του 1929 ανακοίνωσε πως στη μούχλα ενυπάρχει αντιβιοτική δράση.
Η ανακάλυψη αυτή έπεσε σαν βόμβα στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα που στην αρχή την αντιμετώπισε με συγκράτηση και καχυποψία, αλλά λίγα χρόνια αργότερα και έπειτα από επισταμένες έρευνες Αμερικανών ερευνητών αποδείχθηκε η πλήρης επιστημονική επάρκεια των όσων ανακάλυψε τυχαία ο Φλέμινγκ λίγα χρόνια πριν, παρατηρώντας τυχαία πως σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα καλλιέργειας βακτηριδίων εμφανίστηκε ένα είδος μούχλας ικανής να εξουδετερώσει τους βλαβερούς μικροοργανισμούς.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 η ανακάλυψη του Αλεξάντερ Φλέμινγκ, μετά την εξέλιξη της σε πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ, άρχισε να παίρνει το δρόμο της μαζικής φαρμακευτικής παραγωγής και η πενικιλίνη έμελλε να είναι το νέο ιατρικό θαύμα που έκανε θραύση κατά των μολύνσεων των στρατιωτών που πολεμούσαν στα μέτωπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γλιτώνοντας από βέβαιο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Η ανακάλυψη της πενικιλίνης είναι αναμφίβολα το κορυφαίο ιατρικό επίτευγμα του 20ου αιώνα, επίτευγμα για το οποίο ο Φλέμινγκ τιμήθηκε το 1945 από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών με το Νόμπελ Ιατρικής, διάκριση που, αν και σπουδαία, δεν μπορεί να αποδώσει την ευγνωμοσύνη της ανθρωπότητας απέναντι σ’ αυτόν τον μεγάλο επιστήμονα και άνθρωπο, έναν από τους σωτήρες της ανθρώπινης φυλής, έναν μέγιστο οραματιστή, ουμανιστή και λαμπρό παράδειγμα σεμνού και ανυστερόβουλου ερευνητή.
Η πενικιλίνη αποτέλεσε και αποτελεί την βάση για την παραγωγή εκατοντάδων αντιβιοτικών για τη θεραπεία δεκάδων ασθενειών, φέρνοντας την πλήρη αλλαγή στον τρόπο ζωής και στην πορεία του κόσμου, αφού πριν την ανακάλυψή της έβρισκαν το θάνατο καθημερινά άνθρωποι σε όλη τη γη, ακόμα και από τις απλούστερες μολύνσεις, ενώ οι επιδημικές ασθένειες αποδεκάτιζαν τον πληθυσμό των ανεπτυγμένων και μη κρατών της γης.
Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ έφυγε από τη ζωή τον Μάρτη του 1955 αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο επιστημονικό κενό, αλλά και μια τεράστια παρακαταθήκη που άλλαξε τη ζωή μας και τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη, και τον καθιέρωσε ανάμεσα στους μεγαλύτερους Ευεργέτες της ανθρωπότητας, που καθένας από εμάς οφείλει να τον τιμά, να τον ευγνωμονεί μελετώντας και αναγνωρίζοντας καθημερινά το έργο του για την εξέλιξη και την ίδια την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη γη.

Read More

ΚΟΙΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ - Πολιτική δολοφονία με άρωμα άλλων εποχών!

Δύο 24ωρα μετά τη δολοφονική επίθεση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που στοίχισε την ζωή στον άτυχο υπασπιστή του Υπουργού Μ. Χρυσοχοϊδη, και ο καταιγισμός ειδήσεων που αφορούν το γεγονός μας έχει αποσυντονίσει πλήρως, δίνοντας στο σημαντικότατο αυτό θέμα χροιά περισσότερο αστυνομική παρά πολιτική!
Ακούω από προχθές να προσπαθούν δημοσιογράφοι και παρουσιαστές, ακόμα και μεσημεριανούδες που ασχολήθηκαν με το ζήτημα(!!!), να ανακαλύψουν τη διαδρομή του δέματος – βόμβα και το πώς αυτό έφτασε τελικά λίγα μέτρα μακριά από το γραφείο του Υπουργού, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τα διάφορα μηχανήματα εντοπισμού εκρηκτικών του υπουργείου και τους εξειδικευμένους αστυνομικούς που το φυλάγουν.
Ωραία όλα αυτά, και είμαι σίγουρος πως σε λίγες μέρες θα υπάρχει και πόρισμα που θα εξηγεί τα γεγονότα και θα ρίχνει φως στα αίτια και τους υπευθύνους, αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό!
Η βόμβα αυτή είχε σαν στόχο τον ίδιο τον Υπουργό, και όχι φυσικά τον υπασπιστή του, και σίγουρα οι κοινοί εγκληματίες που την απέστειλαν τον ήθελαν νεκρό – για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι καθαρά πολιτικό και ιδεολογικό. Έχουμε να κάνουμε με μια απόπειρα πολιτικής δολοφονίας με παράπλευρες απώλειες. Τι όμως εξυπηρετεί μια δολοφονία Υπουργού, πρωτοκλασάτου στελέχους της Κυβέρνησης και σημαντικότατου διώκτη της τρομοκρατίας; Ποιους συμφέρει, μέσα σε μια περίοδο κρίσης του πολιτικού συστήματος και των θεσμών της Δημοκρατίας, η άγρια δολοφονία ενός πολιτικού προσώπου που δεν έχει απασχολήσει με σκάνδαλα και παραπολιτική πρακτική την επικαιρότητα;
Εμένα, λοιπόν, η απόπειρα αυτή μου θυμίζει περισσότερο μαφία και κοινό έγκλημα παρά τρομοκρατία ή ένοπλη επαναστατική δράση!
Αρχικά με ξένισε η λογική του τυφλού χτυπήματος. Δείχνει καθαρά πως οι δράστες ήθελαν οπωσδήποτε αίμα, αδιαφορώντας για τις παράπλευρες απώλειες αθώων πολιτών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ιδεολόγους (πρακτική που ακολουθούν οι ακραίες Ισλαμιστικές οργανώσεις που επιλέγουν πολυσύχναστα σημεία για επιθέσεις με θύματα απλούς πολίτες και όχι δημόσια πρόσωπα). Στη συνέχεια με παραξένεψε η επιλογή του στόχου, που δείχνει καθαρά ότι οι «τρομοκράτες» δεν έψαχναν έναν οποιοδήποτε πολιτικό στόχο για να στείλουν κάποιο κοινωνικό και ιδεολογικό μήνυμα, αλλά ήθελαν συγκεκριμένα το αίμα του Μ. Χρυσοχοϊδη, γεγονός που δείχνει πως πρόκειται για άτομα και ομάδες που μάχονται τον Υπουργό για τις μεγάλες του επιτυχίες στα ζητήματα καταπολέμησης και εξάρθρωσης της τρομοκρατίας (βλ. 17Ν, ΕΛΑ, Επαναστατικός Αγώνας κ.ά.).
Η τρομοκρατία, λοιπόν, αυτής της μορφής δεν σχετίζεται και δε μπορεί να έχει καμία συγγένεια με την αριστερή ιδεολογία, γιατί δεν στρέφεται εναντίον προσώπων και συμφερόντων που υπηρετούν ή αποτελούν το σύστημα, αλλά δρα ανεξέλεγκτα, τυφλά και με εμπάθεια απέναντι σε στόχους που τους θεωρεί προσωπικούς, και όχι κοινωνικούς ή ιδεολογικούς εχθρούς. Χρησιμοποιεί τη βία για τη βία και τον εκφοβισμό και δεν ξεχωρίζει ούτε «προστατεύει» τους αθώους και τους κοινωνικά αμέτοχους. Δημιουργεί πλασματικούς εχθρούς και μάχεται την ίδια την Δημοκρατία, τη νομιμότητα και την ελευθερία του λαού και των εκπροσώπων του! Λειτουργεί αντεθνικά, δίνοντας την εικόνα μιας μη ασφαλούς χώρας παγιδευμένης στις μεθοδεύσεις μαφιόζικων συντεχνιών ναπολιτάνικου τύπου, που χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως προκάλυμμα κοινών εγκληματικών πράξεων. Καπηλεύεται τους λαϊκούς αγώνες για εργασία, ασφαλιστικά δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη φορώντας προσωπείο «προβάτου», ενώ στην πραγματικότητα προάγει το φασισμό, την ανελευθερία και τη φίμωση του πολιτικού λόγου και της ιδεολογικής έκφρασης του διαφορετικού. Η τρομοκρατία δεν προσφέρει τίποτα στον τόπο και την κοινωνία, ζωντανεύει με τη στάση και τη δράση της φαντάσματα του παρελθόντος και συνδέει την υποτιθέμενη ιδεολογική της βάση ιστορικά με τη μαύρη περίοδο του δεξιού παρακράτους και με δολοφονίες τύπου Παναγούλη και Λαμπράκη. Λειτουργεί διχαστικά και αποπροσανατολίζει τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα, γιγαντώνοντας τη διάσπαση του λαϊκού κινήματος και την ενότητα λαού και κράτους για την αντιμετώπιση των μεγάλων εθνικών και κοινωνικών προβλημάτων που απαιτούν συντονισμένη δράση και συνοχή στη βάση της κοινωνίας.
Σήμερα η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν βάλει ένα μεγάλο στοίχημα: την προκοπή της χώρας και του λαού. Έχουν βγάλει στο περιθώριο λογικές και ιδεολογίες που χρησιμοποιούν τη βία ως δύναμη οπισθοδρόμησης και κοινωνικής αποδιοργάνωσης, απαιτούν και δουλεύουν για τη σύγχρονη πατρίδα των αξιών και των υγιών στόχων και αγωνίζονται για την κάθαρση του πολιτικού συστήματος μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες με βάση τη δικαιοσύνη και την εκτόνωση του λαϊκού αισθήματος, εκφραζόμενοι ειρηνικά και διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας, πιστοί πάντα στη συνταγματική και κοινοβουλευτική νομιμότητα, που σ’ αυτή τη χώρα δεν ήταν δεδομένη και καταχτήθηκε και εξελίχθηκε στηριγμένη πάνω σε αίμα χιλιάδων πραγματικών ιδεολόγων αγωνιστών, αγωνιστών της Ελλάδας, αγωνιστών της Δημοκρατίας.

Read More

"Η κυβέρνηση, η κοινωνία, οι πολίτες δεν τρομοκρατούνται"‏

Ανακοίνωση του Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου για την χθεσινή δολοφονική επίθεση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Εκφράζω την οδύνη και την αγανάκτησή μου, την οδύνη και την αγανάκτηση που
νιώθει κάθε Έλληνας πολίτης, για τη σημερινή τρομοκρατική επίθεση, που είχε
ως αποτέλεσμα την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.

Σε μια περίοδο που η χώρα και ο λαός μας δίνουν μια καθημερινή μάχη για την
έξοδο από την κρίση, άνανδροι δολοφόνοι θέλουν να πλήξουν την ομαλότητα και
τη δημοκρατία μας, την Ελληνική κοινωνία, τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών
και τις θυσίες που σήμερα κάνουν για να ορθοποδήσει ο τόπος.

Όσοι επενδύουν στην ανομία και τη βία θα λάβουν την απάντησή τους όχι μόνο
από την πολιτεία, αλλά από την κοινωνία μας στο σύνολό της.

Ο σκοπός των τρομοκρατών δεν θα επιτευχθεί.

Η κυβέρνηση, η κοινωνία, οι πολίτες δεν τρομοκρατούνται.

Εκφράζω, και προσωπικά και εκ μέρους της κυβέρνησης, τα θερμά μου
συλλυπητήρια και τη συμπαράστασή μας στην οικογένεια του αδικοχαμένου
αστυνομικού Γιώργου Βασιλάκη.


Γιώργος Α. Παπανδρέου

Read More

Η εθνική μας μοναξιά...ή γραφικότητα;

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το τραγικό καλοκαίρι του 2004, όταν η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κέρδιζε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, και να, που πάλι η παράνοια μας ξαναχτυπά την πόρτα! Όπου και να γυρίσω το κεφάλι μου βλέπω εθνικά υπερήφανες φάτσες για τα κατορθώματα της εθνικής στο μουντιάλ της Νότιας Αφρικής και φρίττω. Τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, internet, όλα ασχολούνται με το μόνο πράγμα που μας κάνει ίσως περήφανους σαν νεοέλληνες, και ποιο είναι αυτό; Έντεκα εκατομμυριούχοι υπό τις εντολές ενός Γερμανού να τρέχουν πίσω από ένα πέτσινο τόπι. Δεν ξέρω αν από αυτή τη χώρα λείπει τελικά η σοβαρότητα ή το μέτρο! Δεν ξέρω αν πρέπει να απελπιστώ ή να γελάσω με τον γραφικό νεοελληνάρα που με τη σημαία στο χέρι ουρλιάζει και τρέχει πέρα δώθε, κομπάζοντας από υπερηφάνεια για κάτι τόσο ξεπερασμένο και αντιαισθητικό που μόνο σε λαούς του τρίτου κόσμου κάνει τώρα πια εντύπωση.
Ο Έλληνας είναι στερημένος σε πολλά επίπεδα και το κατοχικό σύνδρομο έχει περάσει στο DNA του. Αυτό ίσως εξηγεί εν μέρει τον τρόπο που διαχειρίζεται τέτοια ανούσια γεγονότα.
Τώρα, βέβαια, θα βρεθούν κάποιοι και θα πουν: καλά, να μη χαρούμε για τη νίκη της ομάδας μας, τη νίκη της πατρίδας μας που είναι μικρή σε επιτεύγματα αλλά μεγάλη μέσα στο γήπεδο; Βεβαίως και να χαρούμε και να ριγήσουμε από συγκίνηση, αλλά μέχρι εκεί, καθώς τα όρια έχουν ξεπεραστεί και η αστειότητα έχει αρχίσει να γίνεται χαρακτηριστικό της εικόνας μας στο εξωτερικό.
Αν εμείς κάνουμε έτσι γιατί μια ομαδούλα της πλάκας που κέρδισε μια φορά ένα πρωτάθλημα από σπόντα και από τότε φυτοζωεί σε κάθε άλλη διοργάνωση, τι να πουν και χώρες όπως η Ιταλία, η Αγγλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή κ.ά., που σαρώνουν σε κάθε διοργάνωση και με την αξία και τη σταθερότητά τους παραμένουν εδώ και δεκαετίες στην αφρόκρεμα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου;
Αν, λοιπόν, μετά από αυτά που είπα, βρεθεί κάποιος να με κατηγορήσει ότι δεν συμμερίζομαι και δεν χαίρομαι για τις επιτυχίες της χώρας μου, θα του απαντήσω ότι η χώρα αυτή δεν δικαιούται να αισθάνεται εθνικά υπερήφανη για αηδίες όταν έχει να επιδείξει πλήθος σημαντικών επιτυχιών σε τομείς που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό και την πρόοδο της ίδιας της ανθρωπότητας.
Αυτοί όλοι με τα βαμμένα γαλανόλευκα πρόσωπα βγήκαν να πανηγυρίσουν όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κέρδιζε τον «Χρυσό Φοίνικα» στο φεστιβάλ των Καννών, όταν ο Σεφέρης, ο Ελύτης και ο Ρίτσος κέρδιζαν βραβεία Νόμπελ και Λένιν, ρίγησαν από συγκίνηση όταν ο Παπανικολάου ανακάλυπτε το τεστ για την διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, δακρύζουν όταν οι μουσικές του Μίκυ Θεοδωράκη ακούγονται σε κάθε γωνιά της γης ή μήπως φούσκωσαν από υπερηφάνεια όταν ο Μάνος Χατζηδάκης κέρδιζε το Όσκαρ μουσικής της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου; Θα μου πει τώρα ο θαμώνας του καφενείου των φιλάθλων ότι ούτε που γνωρίζει όλους αυτούς, και άλλωστε τι μπάζα να πιάσουν μπροστά στο Ρεχάγκελ και την παρέα του; Και καλά θα μου πει, γιατί δεν φταίει αυτός, φταίει η παιδεία και το ίδιο το σύστημα που τον αφήνουν να καταντήσει έτσι, φταίμε εμείς οι εκπαιδευτικοί που δεν του μάθαμε την ουσία της εθνικής υπερηφάνειας, που δεν του μάθαμε να ξεχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο, που δεν τον βοηθήσαμε να οραματιστεί πράγματα καινοτόμα και δημιουργικά και δεν του διδάξαμε τους λόγους που καθιστούν ένα λαό υπερήφανο, φταίει το αποχαυνωτικό σύστημα των ΜΜΕ που τον βομβαρδίζει από το πρωί ως το βράδυ με τα κατορθώματα των γαλανόλευκων μπαλαδόρων και που εσκεμμένα στρέφει το ενδιαφέρον του σε φτηνά θεάματα, ίσως για να ξεχνάει τη μιζέρια της καθημερινότητάς του, την εκμετάλλευση από το αφεντικό του, την τράπεζα που τον εκβιάζει, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού του που του πίνει το αίμα, την τσέπη του που είναι άδεια και το μυαλό του που είναι στείρο από ιδέες και οράματα. Εγώ, λοιπόν, έχω τους λόγους μου να περηφανεύομαι που είμαι Έλληνας και αρνούμαι να παίξω το στημένο παιχνιδάκι των ΜΜΕ και των παραμάγαζων του συστήματος που προσπαθούν να μας αλλοτριώσουν τη συνείδηση και τη σκέψη, αρνούμαι να συμμετάσχω στον όχλο των πανηγυριστών που νιώθουν την αδελφότητα και την ομοψυχία της συλλογικής προσπάθειας να τους συνεπαίρνει χωρίς λόγο, ελπίζω και αγωνίζομαι καθημερινά να μάθω στους μαθητές μου, στις νέες και ελπιδοφόρες γενιές του μέλλοντος, ότι Ελλάδα είναι ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, ο Καζαντζάκης και ο Καβάφης, ο Γκρέκο και ο Εγγονόπουλος, η Μερκούρη και η Παξινού, η Φλέμινγκ και η Παπά, ο Μπελογιάννης, ο Λαμπράκης ο Παναγούλης και τα παιδιά του Πολυτεχνείου, ο Κοραής και ο Φεραίος, ο Κολοκοτρώνης και ο Υψηλάντης, και ότι η υπερηφάνεια για την Ελλάδα είναι μια ιδέα που πηγάζει από την ιστορία της και τον πολιτισμό της, πολιτισμός 3.000 ετών που φώτισε την ανθρωπότητα και την έβγαλε από τις σπηλιές, πολιτισμός που καταξιώθηκε και αναγνωρίστηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη κάνοντας τη λέξη «Έλληνας» συνώνυμη των μεγάλων ιδεών της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και της φιλοσοφικής και επιστημονικής σκέψης και που καθιέρωσε τη μικρή μας χώρα στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας πολιτιστικής προσφοράς.
Για τους λόγους αυτούς, λοιπόν, καλώ κάθε Έλληνα και Ελληνίδα να ενώσουμε τις φωνές μας απέναντι στη μεθοδευμένη αποχαύνωση, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να επικεντρώσουμε την ενέργεια, την ορμή και τη δύναμή μας στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας. Για να φτάσουμε την Ελλάδα και πάλι εκεί που της αξίζει και δικαιούται να βρίσκεται. Τότε πια θα μπορούμε να υπερηφανευόμαστε, όχι όμως πια για το πόσες φορές η μπάλα μπήκε στα δίχτυα, αλλά γιατί καταφέραμε κάτι που μόνο η αγωνιστικότητα, η επιθυμία και το κουράγιο του Έλληνα μπορούν να πετύχουν!

Read More

Γενική Συνέλευση της Δ.Ο. ΠΑΣΟΚ Άνω Λιοσίων

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010, ώρα 8μ.μ, στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Άνω Λιοσίων θα πραγματοποιηθεί έκτακτη γενική συνέλευση της Δ.Ο. ΠΑΣΟΚ Άνω Λιοσίων με θέμα την ενημέρωση των μελών και των φίλων του κινήματος, για τις διαδικασίες επιλογής υποψηφίων Δημάρχων στον νέο Δήμο Φυλής (Άνω Λιόσια – Ζεφύρι – Φυλή).

Read More

Τρία και το λουρί της μάνας - Νοσοκομεία, Moody's και Μαριέττα ανεβάζουν τη θερμοκρασία!

Θερμό καλοκαίρι, όχι μόνο λόγω της απότομης ανόδου του υδράργυρου, αλλά και γιατί αυτή η χώρα δεν ησυχάζει ποτέ και μαζί της κι όλοι εμείς, που πριν προλάβουμε να ηρεμήσουμε από τη μια σύγχυση τρεις μας έρχονται απανωτές και στουμπώνουμε!
Επειδή όμως ελληνική επικαιρότητα χωρίς ένταση, λαμόγια, κινητοποιήσεις, αλληλοκατηγορίες και, φυσικά, κάποιους κακόμοιρους που την πληρώνουν δεν γίνεται, ιεραρχώ τα γεγονότα με βάση τη δική μου κρίση και αρχίζω...
Γεγονός πρώτο: Πόλεμος χαρακωμάτων μεταξύ κυβέρνησης και προμηθευτών υλικού δημοσίων νοσοκομείων φέρνει το σύστημα υγείας στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και τον δύστυχο τον ασθενή στα όρια της απελπισίας. Χειρουργεία που αναβάλλονται εξαιτίας έλλειψης αναλωσίμων, τεράστιες λίστες αναμονής για βηματοδότες και άλλες σοβαρές επεμβάσεις, γιατροί και νοσηλευτές στους δρόμους, επιστράτευση των στρατιωτικών νοσοκομείων για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών των νοσούντων και ταυτόχρονα τους προμηθευτές να απορρίπτουν το ένα σενάριο εξόφλησης που τους προτείνει η κυβέρνηση μετά το άλλο, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την πίεση που δέχεται ο Γιώργος Παπανδρέου και η Υπουργός Υγείας από την κοινή γνώμη και τον τύπο για άμεση λύση του προβλήματος. Ο Πρωθυπουργός, πάντως, ξεκαθάρισε ότι τα παιχνίδια εκμετάλλευσης και αφειδούς σπατάλης του δημοσίου χρήματος τελείωσαν και ότι η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση να εξαλείψει το φαινόμενο της κερδοσκοπίας συντεχνιών απέναντι στο κράτος. Τελικά, η κατάσταση φαίνεται να εκτονώνεται μετά από νέα πρόταση που κατατέθηκε μετά την κρίσιμη διαπραγμάτευση μεταξύ του υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, της υπουργού Υγείας Μ. Ξενογιαννακοπούλου και των προμηθευτών, που προβλέπει να καταβληθούν μετρητά, ύψους 245 εκατ. ευρώ, για τις οφειλές των νοσοκομείων, για τα έτη 2005 και 2006, ενώ για τις οφειλές των υπολοίπων ετών έως το 2009, προτείνεται η έκδοση ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Παρόλα αυτά, καζάνι που βράζει συνεχίζει να είναι ο τομέας της υγείας με την Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών να πραγματοποιεί συλλαλητήριο έξω από το υπουργείο υγείας, ενώ το πρωί άλλοι συνάδελφοί τους από το χώρο των ψυχιατρικών νοσοκομείων έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας με αίτημα την άμεση χρηματοδότηση των ιδρυμάτων που αδυνατούν πλέον να ανταπεξέλθουν ακόμα και στις ανάγκες σιτισμού των ασθενών και τους γιατρούς να βγαίνουν για ψώνια στα μπακάλικα για να εξασφαλίσουν από την τσέπη τους φαγητό για τους ασθενείς (βλ. Δαφνί). Πολιτική όμως υπάρχει και τη βλέπουμε! Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ίσως ο μόνος μεταπολιτευτικός Πρωθυπουργός που δεν έχει ηρεμήσει ούτε μια ώρα από τη μέρα που εκλέχτηκε και μέσα σε 8 μήνες διακυβέρνησης έχει γεράσει πριν της ώρας του! Αυτά έχει, πρόεδρε, η εξουσία όταν την παραλαμβάνεις από τη δεξιά, είναι σαν την καυτή πατάτα που ο ένας την πετάει στον άλλο για να γλιτώσει το κάψιμο! Ο λαός όμως πιστεύει σε σένα και ελπίζει από την κυβέρνηση να βάλει φρένο στον κατήφορο και είναι βέβαιο ότι δεν θα βρεθεί κανείς να μιλήσει μετά για ψεύτικες υποσχέσεις και πλασματικούς δείκτες και στόχους.
Γεγονός δεύτερο: Τα λαμόγια (διεθνής λέξη Καραμανλικής επινόησης που χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος των στελεχών του κόμματός του) του οίκου Μoody’s υποβάθμισαν εκ νέου την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας, προκαλώντας την άμεση και οργισμένη αντίδραση αξιωματούχων της Ε.Ε. και σύσσωμου του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας. Τα κερδοσκοπικά αυτά παιχνίδια επανέφεραν στα στόματα των καταστροφολόγων την λέξη «πτώχευση» και ταυτόχρονα δημιούργησαν εικόνα ανεπάρκειας του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης για την αναμόρφωση των οικονομικών της Ελλάδας, και μάλιστα σε μια στιγμή που όλα φαίνονται να έχουν πάρει καλό δρόμο μετά τα όσα θετικά διαπίστωσε η τρόικα των ελεγκτών για την πορεία και τα πρώτα αποτελέσματα του συμφώνου σταθερότητας. Όξω που...τη απ’ την παράγκα αναφωνώ και δείχνω στα αρπακτικά των αγορών πού τους έχουμε γραμμένους εδώ στην Ελλάδα!
Γεγονός τρίτο και καλύτερο: Η Μαριέττα μας έκανε δεξίωση για το γάμο της στο ιστορικό θωρηκτό «Αβέρωφ», που μπορεί να βγήκε αλώβητο από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 13 και τους δύο παγκόσμιους πολέμους που ακολούθησαν, αλλά ήταν τελικά τυχερό του φαίνεται να καταληφθεί από μοντέλες, κοσμικούς και χαϊστες της υψηλής κοινωνίας που μετέτρεψαν το κατάστρωμα του ιστορικού πλοίου σε φτηνή αίθουσα δεξιώσεων επαρχιακού σκυλάδικου! Αλλά αλήθεια, δεν μου φταίνε αυτοί και ούτε πατριωτικά παίρνω ένα τέτοιο ανόητο ζήτημα, καθώς οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην παραπάνω φιέστα της συμφοράς ούτε παιδεία είχαν, και κόβω το κεφάλι μου ότι δεν γνώριζαν ούτε που βρισκόταν. Άλλωστε στην εποχή του κιτς και της γκλαμουριάς λίγη σημασία έχει η γνώση και η αισθητική. Αυτό όμως που πραγματικά με εξοργίζει είναι το θράσος του πλοιάρχου που είχε επαναλάβει το βαρύ ατόπημα και στο παρελθόν σύμφωνα με πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό που προβλήθηκαν στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR (15/6) και εμφανίζουν τον συγκεκριμένο αξιωματικό γελαστό εν μέσω αιθέριων υπάρξεων να απολαμβάνει μαζί με ναύτες του πλοίου κι άλλη κιτσάτη δεξίωση που έλαβε χώρα στο κατάστρωμα του «Αβέρωφ» πριν 2 χρόνια (2008). Το ξήλωμα του πλοιάρχου ήταν άμεσο και δικαιολογημένο πλήρως, όπως επίσης και η ακαριαία αντίδραση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου που σε δήλωσή του καταδίκασε σκληρά το γεγονός αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «είναι επικίνδυνο το να βρισκόμαστε αιχμάλωτοι της ισχύος του πλούτου, ή της επιπολαιότητας ατόμων της δημοσιότητας». Ο Ευ. Βενιζέλος, γνωρίζοντας πως ο ρόλος ενός πολιτικού δεν είναι μόνο η διαχείριση της εξουσίας αλλά κυρίως η περιφρούρηση της ιστορίας και του κύρους της χώρας και των μνημείων που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα χιλιάδες νέοι, τίμησε το αξίωμα που του έδωσε η πολιτεία καταδικάζοντας με τη στάση και τις ενέργειές του όλους αυτούς που νομίζουν πως μπορούν να καπηλεύονται την ιστορία και να τη χρησιμοποιούν σαν ντεκόρ στα ακαλαίσθητα και φτηνά πανηγυράκια τους.

Read More

Είμαστε ακόμα Πρωταθλητές - 23 χρόνια από τη νύχτα που μας άλλαξε τη ζωή!

Ήταν 14 Ιουνίου του 1987, ημέρα Κυριακή, κοντά στις 12 τα μεσάνυχτα όταν το ελληνικό μπάσκετ έμοιαζε με πύραυλο που εκτοξεύτηκε χωρίς κανείς να το περιμένει! Η μαγική ομάδα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Χριστοδούλου, του Πολίτη και των 20.000 θεατών του ΣΕΦ κέρδιζε στην παράταση του τελικού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος την Σοβιετική Ένωση του Τσατσέγκο, του Μαρτσουλιόνις, του Βολκόφ και του Βάλτερς, και κατακτούσε το βαρύτιμο τρόπαιο μέσα σ’ ένα ντελίριο χαράς και ενθουσιασμού!
Ο τελικός ήταν δραματικός και ο αγώνας πήγαινε πόντο με πόντο, έπεφταν κορμιά και ακόμα και από την τηλεόραση μπορούσες να καταλάβεις τον παλμό και το πάθος των παικτών. Ο Νίκος Γκάλης σεληνιασμένος, με το βλέμμα του τίγρη, οδηγούσε το ματς κάνοντας μια από τις καλύτερές του εμφανίσεις με τη φανέλα της εθνικής. Γιαννάκης και Φασούλας είναι εκτός αγώνα με 5 φάουλ, και το σκορ μετά από τρίποντο των Σοβιετικών είναι 101 – 101. Η ελληνική ομάδα με τον Γκάλη σε θέση playmaker οργανώνει την τελευταία της επίθεση, ενώ οι Σοβιετικοί πιέζουν σε όλο το γήπεδο. Τελικά ο Μέμος Ιωάννου είναι αυτός που θα πάρει πάνω του το τελευταίο σουτ, είναι όμως άστοχος κι εκεί ο γίγαντας Καμπούρης παίρνει το ριμπάουντ και κερδίζει το φάουλ από τον αείμνηστο Μπομπόροφ. Μέσα σε νεκρική σιγή ο Καμπούρης ευστοχεί και στις δύο βολές και κάνει το σκορ 103 – 101 στην επαναφορά της μπάλας, και στα 4΄΄ που απομένουν οι Σοβιετικοί επιχειρούν σουτ απελπισίας με τον Γιοβάισα, που όμως θα βρει την γωνία του ταμπλό και όλα τελειώνουν...
Η νύχτα αυτή μας σημάδεψε όλους! Όχι μόνο όσους την έζησαν, αλλά και τις επόμενες γενιές, που μόνο σαν θρύλο γνωρίζουν το επικό κατόρθωμα της μικρής Ελλάδας που κατανικούσε τους γίγαντες και μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης Σοβιετικούς και έγραφε τη δική της χρυσή σελίδα στην παγκόσμια μπασκετική ιστορία. Ταυτόχρονα η εθνική μπάσκετ του 87 γινόταν η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτούσε χρυσό μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση.
Μέσα σε μια βραδιά λοιπόν, το μπάσκετ έγινε το εθνικό μας άθλημα και όλος ο κόσμος μας άρχισε να περιστρέφεται γύρω από μια πορτοκαλί μπάλα. Τα γήπεδα στις γειτονιές γέμισαν από επίδοξους «Γκάληδες» και τα εφηβικά δωμάτια άρχισαν να κοσμούνται με αφίσες της εθνικής ομάδας, του μεγάλου Άρη, του ΠΑΟΚ, των Λέικερς, των Σέλτικς και των Μπουλς που τότε μεσουρανούσαν σε Ελλάδα και ΗΠΑ. Το μπάσκετ μπήκε στα σπίτια μας και στις καρδιές μας, έγινε το χόμπι και το μεράκι μας, κυριάρχησε στην καθημερινότητά μας και από τότε μέχρι και σήμερα μας έχει κάνει υπερήφανους πολλές φορές, καθιερώνοντας τη χώρα μας ανάμεσα στις μεγαλύτερες μπασκετικές δυνάμεις παγκοσμίως.
Για την ιστορία, το Ευρωμπάσκετ του 1987 έγινε στην Αθήνα από τις 3 έως τις 14 Ιουνίου, η εθνική μας ομάδα έπαιξε 8 παιχνίδια (6 νίκες – 2 ήττες), κέρδισε 2 φορές στο ίδιο τουρνουά την ενωμένη Γιουγκοσλαβία του Πέτροβιτς και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ(!!!) απέναντι στην Σοβιετική Ένωση με σκορ 103 – 101 (89 – 89 η παράταση), με δύο εύστοχες βολές του Αργύρη Καμπούρη. Πρώτες σκόρερ και MVP της διοργάνωσης ήταν ο μάγος Νίκος Γκάλης με 37 πόντους μ.ο. ανά αγώνα.

Read More

Φτωχότερο το ελληνικό θέατρο. "Εφυγε" ο μεγάλος σκηνοθέτης Ανδρέας Βουτσινάς

Φτωχότερο είναι από σήμερα το ελληνικό θέατρο, καθώς ένας από τους τελευταίους των σημαντικών σκηνοθετών, ο Ανδρέας Βουτσινάς, έφυγε από τη ζωή ύστερα από μια μακρά περίοδο σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Ο Α. Βουτσινάς άφησε κληρονομιά 130 σημαντικών παραστάσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και ξεχώρισε για την πρωτοτυπία, τον ιδιαίτερο τρόπο σκηνοθεσίας και την ανάδειξη του θεατρικού κειμένου μέσα από έντεχνες παρεμβάσεις και χαρακτηριστικές καινοτομίες που τον κατέστησαν έναν από τους σκηνοθέτες ορόσημα του νεοελληνικού θεάτρου. Υπηρέτησε με θέρμη το ΚΘΒΕ, ανεβάζοντας παραστάσεις που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην μνήμη του κοινού.

Read More

Κρητική βραδιά διοργανώνει ο σύλλογος Κρητών Άνω Λιοσίων "Η Μεγαλόνησος"

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12/6/2010 και ώρα 8.30 στο πάρκο πόλης Άνω Λιοσίων.

Read More

"Μαύρη Επέτειος για την Κρήτη": 69 χρόνια μετά, η Κάνδανος μας στοιχειώνει

Μαύρη επέτειος για την Κρήτη και την Ελλάδα, καθώς σαν σήμερα πριν 69 χρόνια στις 03/06/1941 τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής της Κρήτης κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο εξαφάνισαν από το χάρτη το χωριό Κάνδανος του νομού Χανίων. Τα αιμοβόρα κτήνη του Χίτλερ, αφού εκτέλεσαν όλους τους άνδρες κατοίκους άνω των 14 ετών, στη συνέχεια έκαψαν και ισοπέδωσαν εκ θεμελίων ολόκληρο το χωριό στα πρότυπα των Ρωμαϊκών λεγεώνων όταν αυτές κατάφεραν να κυριέψουν την Καρχηδώνα. Η κτηνωδία αυτή των ναζιστών έγινε στα πλαίσια αντιποίνων για την ηρωική αντίσταση των κατοίκων του χωριού στις θέσεις Φλώρια και Φαράγγι κατά τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν τη Μάχη της Κρήτης, όπου βρήκαν το θάνατο 25 Γερμανοί στρατιώτες.

Read More

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

Όλοι και όλες στο συλλαλητήριο

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

11 πμ στην Πλατεία Κοτζιά

Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της Κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της Ε.Ε.

Αντιστεκόμαστε στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θέλουν να καταργήσουν ιστορικές κατακτήσεις μας και μας οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Δεν ευθυνόμαστε εμείς για την κρίση αλλά οι πολιτικές που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των Τραπεζών και των επιχειρήσεων χορήγησαν και χορηγούν νέα προνόμια στους οικονομικά ισχυρούς και με τις φοροαπαλλαγές και τη φοροδιαφυγή, με τις ιδιωτικοποιήσεις και την απουσία κάθε παραγωγικού μοντέλου μείωσαν τα έσοδα του Κράτους και αύξησαν τα ελλείμματα και το χρέος.

Αρνούμαστε να αποδεχτούμε την κατά 35% μείωση των μισθών και των συντάξεών μας, τις απολύσεις, τα νέα φορολογικά βάρη, το πάγωμα των αυξήσεων, τις νέες ιδιωτικοποιήσεις, τις ανατροπές των εργασιακών μας σχέσεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων.

Καταδικάζουμε τις πολιτικές που θέλουν να διαλύσουν την κοινωνική μας ασφάλιση και που καταφεύγουν σε διάφορες τακτικές για να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους. Τα ασφαλιστικά μας ταμεία οδηγήθηκαν στη σημερινή κατάσταση μέσα από τη ληστεία των αποθεματικών τους, την εισφοροδιαφυγή, τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Απορρίπτουμε όλες τις εκδοχές που προσπαθούν να παρουσιάσουν ως λύση για το ασφαλιστικό γιατί με όλες υποβαθμίζονται τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, μετατρέπονται οι συντάξεις σε βοηθήματα, αυξάνονται τα όρια ηλικίας και ιδιαίτερα των γυναικών και οδηγούν σε διάλυση την ασφάλισή μας.

Θεωρούμε ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται είναι κοινωνικά άδικα αλλά και αναποτελεσματικά γιατί οδηγούν στην ανεργία, τη φτώχεια και την ύφεση.

Απαιτούμε να ανακληθούν τα αντιλαϊκά μέτρα, να μην κατατεθεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή, να καταργηθεί η συμφωνία με το ΔΝΤ και την Ε.Ε.

Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες

Ο αγώνας συνεχίζεται

Όλοι στο συλλαλητήριο

Read More